شعرناب

دوران جاری


پروردگارا، نفس سرکش شده و هر کس به خود مشغول است. خوف از اعمال بی معنا شده و دلبستگی های ما به حساب جاری فزونی دارد بر حساب باقی.
حق دیگران به حیله داده نمی شود! خوشی زندگی، فریفته می کند آدم را. در گفتار هم کم فروشی می شود. آنگاه که باید از حقی دفاع کنیم سکوت، و هنگام سکوت زر ناب به مِس بَدَل می کنیم. کم داریم خردمندانی که آخرت باقی را به دنیای فانی نفروشند! سختی دنیا راحتی آخرت را بدنبال دارد. اما نفس امّاره سوار بر مرکب است و نمی گذارد. پروردگارا، در این دوران و انفسا مپسند که از گروه فجار، ستمگران و بی بند و باران باشیم.


3