ایمنی درمانی سرطان‌های خون و لنف نتایج
محققان میگویند استفاده از ایمنی‌درمانی در درمان سرطان به خصوص سرطان خون نتایج خیره‌کننده‌ای داشته است.
دکتر استنلی ریدل از مرکز تحقیقات فرد هاچینسون در سیاتل آمریکا، در سخنرانی خود در نشست سالانه انجمن پیشرفت‌های علمی آمریکا که در واشنگتن برگزار می‌شود گفت:
"در آزمایشگاه و کارآزمایی‌های بالینی ما تاثیر چشمگیر این روش درمانی را در کسانی میبینیم که تومور آنها به دوز بالای شیمی‌درمانی سنتی مقاوم بوده است."
از جمله این نتایج خیره کننده، به گفته دکتر ریدل کارآزمایی بالینی در ۳۵ بیمار مبتلا به لوسمی حاد لنفوئیدی (ALL) بسیار پیشرفته بود. در این تحقیق در ۹۴ درصد مبتلایان تمام علائم بیماری کاملا از بین رفت.
در دو کارآزمایی بالینی دیگر، چهل بیمار مبتلا به لنفوم غیر هاجکین و لوسمی مزمن لنفوئیدی (CLL) با ایمنی درمانی درمان شدند، این درمان در بیش از هشتاد درصد شرکت کنندگان موثر بود و تقریبا در نیمی از آنها بیماری تا یک سال و نیم در فروکش (remission) کامل بود.
نتایج ایمنی‌درمانی در سرطان‌های خون و لنف چنان بوده که محققان از "تغییر گفتمان" در درمان سرطان صحبت کرده‌اند.
دکتر ریدل در سخنرانی خود گفت:
"راستش را بگویم این در پزشکی بی سابقه است، پاسخ درمانی در این حد در بیمارانی با بیماریای چنین پیشرفته."
ایمنی درمانی
چند سالی است که ایمنی‌درمانی در خط مقدم تحقیقات سرطان قرار گرفته است. نشریه معتبر ساینس "ایمنی‌درمانی سرطان" را بزرگترین تحول علمی سال ۲۰۱۳ دانسته بود.
اساس درمان سرطان تا به حال از بین بردن تومور بوده است، با جراحی، شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی.
اما در "ایمنی‌درمانی" هدف این است که سیستم ایمنی خود بر علیه تومور وارد عمل شود، با تقویت یا "تربیت" سیستم ایمنی یا به عبارت دیگر سلول‌های T (نوعی گلبول سفید).
سلول‌های T یکی از مهمترین سلاح های بدن در مبارزه با بیماری ها به خصوص عفونت‌ها و سرطانی شدن است.
در مورد سرطان یکی از عواملی که باعث رشد تومور می‌شود این است که سلول‌های سرطانی خود را از دید رادارهای سیستم ایمنی مخفی نگه می‌دارند.
سلول‌های T در حمله به ویروس ها و باکتری ها شرکت دارند و در واقع سوابق این مجرمان را بایگانی خود نگه می دارند تا اگر دوباره سر و کله آنها در بدن پیدا شد، پادتن هایی را که دفعه قبل برای مهار آنها ترشح شده بود بلافاصله فعال کنند.
در ایمنی درمانی، سلول‌های T را از بیمار گرفته و با مهندسی ژنتیک در سطح آنها گیرنده‌ای تولید می کنند که گیرنده آنتی ژنی مصنوعی نامیده می شود.
در این روش سلول‌های T بیمار را گرفته و در آزمایشگاه آن را از نو برنامه‌ریزی می‌کنند؛ مثل اینکه شما نرم‌افزار یا اپلیکیشن جدیدی را در موبایل خود نصب می‌کنید و به آن قابلیت‌های تازه می‌دهید.
برای روشن شدن موضوع در نظر بگبرید که با مهندسی ژنتیک آنتنی روی سلول‌های T نصب می‌شود که می‌تواند نوعی پروتئین خاص را که فقط در سلول‌های سرطانی یافت می‌شود ردیابی کند و تشخیص بدهد. بعد این سلول‌های مجهز را دوباره وارد بدن بیمار می کنند.
این سلول‌ها در بدن تکثیر پیدا می‌کنند، با استفاده از آنتن سلول‌های سرطانی را پیدا کرده، به آنها حمله کرده و سلول سرطانی را نابود می‌کنند.
این سلول‌ها مشخصات سلول‌های خاطی را ثبت و ضبط کرده و اگر این مورد تکرار شود بلافاصله سرکوب خواهند شد. به همین دلایل است که دانشمندان به سلول‌های T لقب داروی زنده داده اند.
با این حال این روش خطراتی هم دارد از جمله حالتی که به آن توفان سایتوکین گفته می شود، تجمع سلول‌های دفاعی در بدن ابعادی پیدا می‌کند که خطرناک است، تب، افت فشارخون و آسیب سیستم اعصاب و در نهایت مرگ.
از این رو ایمنی‌درمانی تا به حال به عنوان آخرین تیر در ترکش به کار رفته است، وقتی بیمار به هیچ درمانی پاسخ نداده و بین دو تا پنج ماه بیشتر زنده نیست.
اما دکتر ریدل و همکارانش روشی را ابداع کرده اند که ایمنی درمانی را متعادل‌تر و مطمئن‌تر و خطر توفان سایتوکینی را کمتر می‌کند.
دکتر ریدل می گوید: "دلایل زیادی برای خوش‌بینی وجود دارد، دلایل زیادی برای بدبینی وجود دارد."
"مثل پرتو درمانی یا شیمی درمانی، ایمنی‌درمانی زندگی همه را نجات نخواهد داد، اما من فکر می‌کنم ایمنی‌درمانی به ستون درمان سرطان بدل خواهد شد."
با اینکه ایمنی‌درمانی بیشتر در درمان سرطان‌های خون و لنف استفاده شده اما استفاده از تربیت دستگاه ایمنی برای سرطان‌های دیگر هم مد نظر است و به عنوان مثال آزمایش بالینی واکسن سرطان مغز با استفاده از این روش آغاز شده است.