حسن ملکی، شاعر و روزنامه نگار ایرانی درگذشت
حسن(منصور) ملکی، روزنامه نگار باسابقه، شاعر و مدرس ادبیات، یکشنبه٬ ۲۹ شهریور پس از یک دوره طولانی بیماری در بیمارستانی در تهران در گذشت.
توکا ملکی، دختر او به خبرگزاری دانشجویان ایران٬ ایسنا گفته است: "پدرم بعد از یک دوره طولانی بیماری، ساعاتی پیش در بیمارستان قلب تهران درگذشت و در حال رایزنی با مسئولان فرهنگی برای دفن در قطعه نام آوران بهشت زهرا هستیم و زمان تشییع جنازه متعاقبا اعلام خواهد شد."
حسن ملکی در سال ۱۳۲۱ در تجریش متولد شد و تدریس ادبیات را خیلی زود شروع کرد. او در دهه شصت دبیر فرهنگی- هنری روزنامه مهم صبح ایران، ابرار، بود که صفحه متفاوت و خواندنی ای درباره هنرهای مختلف ارائه می کرد.
ملکی در دهه شصت و هفتاد یک منتقد فیلم فعال هم بود و به طور مرتب درباره سینمای ایران می نوشت و نوشته های شاعرانه ای درباره فیلم هایی چون خانه دوست کجاست منتشر کرد. او نوشته های زیادی در تائید فیلم های عباس کیارستمی، محسن مخملباف و کیومرث پوراحمد در آن سال ها به چاپ رساند.
ملکی که عاشق ادبیات بود، جلسات شعرخوانی ویژه ای را در خانه اش به راه انداخت که در آن هر هفته شاعران شناخته شده مختلفی از جمله سیمین بهبهانی و محمد حقوقی شرکت کردند و شعرهایشان را برای شرکت کنندگانی که اغلب بسیار جوان بودند، خواندند.
ملکی برای چند دهه در هنرستان ها و دبیرستان ها به تدریس ادبیات مشغول بود. او سعی داشت شاگردانش را با شعر و ادبیاتی که در کتاب های درسی از آنها خبری نیست آشنا کند و شاگردان او با شعر فروغ و شاملو و اخوان خو می‌گرفتند و برخی از آنها در همان جلسات شعرخوانی خصوصی با حضور شاعران هم شرکت می‌کردند.
ملکی در روزنامه ابرار صفحه ای به نام "نقد جوان" هم گشوده بود که در آن چهره های جوان می توانستند به تجربه اندوزی مشغول شوند و مطالب خود را به چاپ بسپارند.
از آنجائیکه او را در خانه منصور صدا می کردند ( و همین طور به این دلیل که با حسن ملکی مترجم اشتباه نشود) از جایی به بعد مطالب خود را با امضای منصور ملکی به چاپ رساند.
ملکی در دوره های مختلف دبیر صفحه هنری روزنامه‌های اخبار و آریا هم بود و طی چند دهه فعالیت مستمر مطبوعاتی صدها مقاله و یادداشت درباره سینما، ادبیات و هنرهای تجسمی نوشت.
او ستون ثابتی هم داشت به نام "روز... روزنامه" که در آن به حیطه های مختلف هنری می پرداخت. مطالب و یادداشت هایی از او به جز روزنامه ها در مجلات مختلفی چون فیلم، هنر هفتم، فیلم و سینما و سینما تئاتر هم چاپ شده است.
حسن ملکی در آخرین سال های ریاست علیرضا سمیع آذر بر موزه هنرهای معاصر، مسئولیت روابط عمومی این موزه را پذیرفت و برای مدتی به این کار اشتغال داشت.
ملکی در تمام این سال ها به نوشتن شعر هم مشغول بود و در سال ۱۳۸۳ مجموعه شعری از او به نام "دو کبوتر در کنار پنجره ما" منتشر شد.
او این کتاب را به خانواده اش (همسرش پری ملکی، خواننده و مدرس موسیقی، دخترش توکا، منتقد و محقق هنرهای تجسمی و پسرش بامداد، نوازنده موسیقی ایرانی) تقدیم کرده است.
"تا با توام، همیشه با توام"، عنوان کتاب دیگری از ملکی است که در آن گزیده ای از نثرهای شاعرانه کهن را گردآوری کرده بود. "تخته سیاه" و "روزی که زن شدم" از دیگر کتاب هایی است که ملکی درباره این فیلم ها گردآوری کرده است.