دو شعر از ندی بوحیدر طربیه،شاعر لبنانی
من مرده بودم
وتنم یخ کرده بود
و دستان سیاه شده بود
و چشمانم بسته بود
بعد ازاین یک روح سرگردان شدم
به تمام خانه های شهر سر می زدم
لبان تمام مردان عاشق را می بوسیدم
در جلد تمام معشوقه هایت حلول می کردم
و با تمام سیگارهای دستت می سوختم
دود می شدم
من مرده بودم
وعکسم را بالای اتاقت ندیدم
مجبور شدم درجلد ماه بروم
تا مرا ببینی
و سرخ شوی
و از خجالت شاید که مردی و روح شدی
وآن وقت دوباره تو را داشتم
"برگردان:بابک شاکر"
شعر دوم:
شعرهای نزار قبانی،واژه هایش ازمن است
واژه واژه ی شعرهای الیوت را من فریاد کرده ام
روی کلمات پل الوار قدم زده ام
روی پاهای نرودا نشسته ام
واو کلمات مرا نوشته است
حتی سال های قبل با شکسپیر خوابیدم
و عاشقانه هایش را از من نوشت
من در آغوش تاگور برهنه شدم
گیسوانم را روی شعرهای حافظ ریختم
با رومی رقصیدم
هرکس دراین جهان شعری گفته
کلماتش را من سروده ام .
"برگردان:بابک شاکر"