شعرمانا

سلام به همه ی عزیزان.
بهتر نیست در اندیشه ی افرینش باشیم؟تا باز نویسی؟
اشعار عزیزان در مواردی که من خواندم اکثرا فاقد لفظ تازه اند.بیشتر قصه ای را یاحرفی را موزون کرده اند.
جای شعر قرن21ی خالیست.چیزی که در تاریخ ادبیات مکتب هم نشد هیچ
سبک بشود.
تلمیح کجاست؟عزیزان شعر چیست؟
آنچه که در ترجمه از بین برود
آنچه که واژه هایش ظرف مناسب حس باشد.
وای از روزی که کوه موش بزاید.
واژه ها تکراری موزون اند.در پس پرده ی اشعار شما روحی نیست.
حرفها اکثرا در تن شعر گفته شدند .این نوشته ها نهایتا قورت داده میشوند.
پیشنهاد میکنم دست از درود گفتنها بردارید و باهم نوشته ای خلاق خلق کنید.
چیزی برای
جویدن.