هر آنچه در مورد حقوق زنان در اروپا باید دانست+عکس
حمایت از حقوق زنان، اما، همیشه از جمله ادعاهای پر زرق و برق در رسانه‌ها و محافل سیاسی اروپا وآمریکابوده است و آنها همواره مدعی حفاظت از آسایش و رفاه و امنیت زنان در قالب نظام‌های سکولار خود بوده‌اند. این در حالی است که آمار وحشتناک ستم به زنان در فجایع افسارگسیخته و نظام‌مند غرب همچنان رو به فزونی است. در عین‌حال، انتشار برخی اخبار و تحلیل‌ها در باب خشونت علیه زنان در اروپا و آمریکا، اقدامی غیرقابل اجتناب از جانب برخی رسانه‌هاست که دریافته‌اند کتمان و سرپوش گذاشتن بر این قبیل فجایع دردی را دوا نمی کند و دیگر کار از کار گذشته است.
به گزارش روزنامه انگلیسی گاردین در مارس ۲۰۱۴، یک نفر از هر ۳ زن در اروپا از ۱۵ سالگی به بعد، تحت آزار و اذیت فیزیکی یا تجاوز جنسی قرار می‌گیرد.
به گزارش آژانس FRA (آژانس حقوق اساسی اتحادیه اروپا در وین اتریش)، از میان ۴۲ هزار نمونه تصادفی از زنان ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپا، خشونت علیه زنان (VAW: Violence Against Women) به‌عنوان گسترده‌ترین نقض حقوق بشر در اروپا یک زن از هر ۳ زن را از سن ۱۵ سالگی به‌بعد به کام فاجعه فرو می‌برد.بنابر گزارشات، رفتارهای فاجعه‌بار بر پیکره زنان کشورهایی اروپایی، خیل کثیری از قربانیان را با اختلالات جبران‌ناپذیر روحی و روانی روبرو می‌کند که گاه تا آخر عمر از عوارضی چون اضطراب، افسردگی، احساس‌گناه، PTSD، پارانوئید، افکار خودکشی و از دست‌دادن اعتمادبه‌نفس رنج خواهند برد.
در گزارشآژانسFRA، دانمارک با ۵۲ درصد، فنلاند با ۴۷ درصد و سوئد با ۴۶ درصد، رتبه‌های اول تا سوم را در جدول خشونت‌های فیزیکی یا جنسی علیه زنان کشورشان دارند.
در این آمار، در حالی که هلند در رتبه چهارم جنایت علیه زنان قرار دارد، انگلیس و فرانسه مشترکاً جایگاه پنجم نقض حقوق انسانی و فطری زنان اروپا را به‌خود اختصاص داده‌اند.
به گفته جرج آرنت از روزنامه گاردین، درصد ناچیزی از ۸۳۰ هزار مورد گزارش‌شده از خشونت‌های فیزیکی و جنسی علیه زنان در انگلیس و ولز در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳، به صدور حکم منجر شدند
به گزارش گاردین در ۳۰ مارس ۲۰۱۴، هر ۳۰ ثانیه یک تماس با مراکز پلیس گرفته می‌شود درحالی که معلوم نیست تا رسیدن پلیس در صحنه جرم چه سرنوشتی در انتظار قربانی خواهد بود.
درصد شیوع موارد تجاوز جنسی در ۴۳ شهرستان (county) انگلیس و ولز که منجر به صدور محکومیت شده‌اند
وبلاگ زنان روزنامه گاردین می‌نویسد:“شنیدن اینکه ۴۴ درصد از زنان ما به نوعی از خشونت فیزیکی یا تجاوز جنسی رنج می‌برند، برای ما که به سیاست نهادینه‌شده تبعیض جنسیتی غرب عادت کرده‌ایم، این قبیل اخبار روزمره فاجعه‌بار چندان تعجب‌آور نیستند.”
به گزارش نشریهObserverو به قلم ایوت کوپر(در سال ۲۰۱۳)، هر هفته، دو زن در بریتانیا در خانه‌های خود کشته می‌شوند. “زنان از خانه‌های خود رانده شده‌اند و زندگی‌ها به متروکه‌ای از هراس و وحشت تبدیل شده‌اند. اگر این مقدار خشونت در مسابقات فوتبال وجود داشت، خیل عظیم نیروهای حکومتی، قوانین سختگیرانه جدید و کمپین‌های بی‌شمار به‌راه می‌افتاد.
مورد اول:“دیگر شمار دفعاتی را که در خیابان‌های خلوت شهر، توسط برخی مردان هوس‌باز مورد تعقیب قرار گرفتم و در این فضای رعب‌آور به من پیشنهاد‌های وقیحانه داده‌اند از دستم خارج شده است. از کدام‌یک از مواردی بگویم که مورد خطاب متلک‌های مستهجن و توهین‌آمیز رانندگان در حال عبور قرار‌گرفته‌ام. گرچه این قبیل اتفاقات در اوقات مختلفی از روز رخ داده‌اند، اما بیشتر در هنگام شب و یا زمانی که تنها بوده‌ام با چنین برخوردهای غیرانسانی مشمئزکننده‌ای روبرو شده‌ام.“
مورد دوم: “من یک دکتر هستم و تصویری که از خود در ذهن دارم، یک زن قوی با گرایش‌های فمنیستی است. من در سال ۲۰۱۲ توسط یکی از همکاران که او هم یک پزشک بود مورد تجاوز قرار گرفتم. از ترس ننگ و رسوایی به پلیس مراجعه نکردم و دم بر نیاوردم. اکثر همکاران دیگر من، گهگاه شاهد اعمال و رفتار هوسبازانه او بودند و می‌دانستند که چندباری مرا در محل کار یا خارج از بیمارستان مورد آزار قرار داده. هیچ‌کس کاری نمی‌کرد و من هم… . خیلی شکسته‌تر و منفعل‌تر از آن شده بودم که در آن دوران تکانی به خودم بدهم و اقدام درستی انجام بدهم. تنها کاری که می‌کردم این بود که کمتر آفتابی شوم و از او بیشتر اجتناب کنم! این تأسف‌بار است.“
مورد سوم:“احساس می‌کنم حق و حقوق من را برای در آسایش و امنیت بودن به‌عنوان یک انسان به تاراج برده‌اند. آیا اصلاً حقی برای احساس امن بودن و بزرگ‌بودن دارم؟! با وجود خودم غریبه شده‌ام. آیا من به من تعلق دارد؟! خیلی پرخاشگر شده‌ام. احساس می‌کنم متروکه‌ای ویران در غایت تنهایی زنانگی‌ام هستم. می‌ترسم که نگاه به نگاه مردان بیاندزم یا لبخندی از قاب صورتم بیرون بدود. شاید فکر کنند این لبخند یا آن نگاه، دعوتی است برای آزار من، برای تجاوز به امنیت مرزهای انسانیت و حیوانیت. می‌ترسم… مدتی طولانی است که دچار حملات اضطرابی شده‌ام، بی‌دلیل شروع می‌کنم به داد و فریاد! از کارم زده شده‌ام. دیگر انگیزه‌ای ندارم. هیچ‌یک از آن مردانی که مرا به این حال و روز انداخته‌اند مجازات نخواهند شد. من خودم قبانی ام ولی باز این خود من هستم که دارم مجازات می شوم.
اکنون کارشناسان، فعالان حقوق‌بشر، و اساتید دانشگاه‌های غرب، سؤالشان این است که چرا باید زنان و دختران جامعه در زیر بار چرخه خشونت و تعرّض، مدام از صدمات دهشتناک روحی و جسمی در رنج باشند. “ایوت کوپر” می‌نویسد که: ما به رهبری دیگری و به استانداردها، معیارها و خطوط قرمز تازه‌ای نیاز داریم تا از این فجایع جلوگیری کند. این ستم‌هایی که بر زنان، دختران و کودکان روا داشته می‌شود دیگر قابل تحمل نیستند.
از میان ۲۳ هزار و ۹۷ کودک و نوجوانی که در سال ۲۰۱۱ در انگلیس و ولز مورد اذیت و آزار جنسی قرار گرفتند، بیش از ۱۴۷۰ نفر کمتر از ۵ سال داشتند.
این مطالب رو به صورت مختصر گذاشتم
صرفا جهت آگاهی