تأملی در تربیت کودکان

ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی
این ره که تو می روی به ترکستان است.
انسان امروز که بیرون از دین فکر می کند و به مذهب توجه ندارد در غفلتی بسیار گران و زیان بار قرار گرفته است، انسان امروز، منهای مذهب مداران و دین پرستان در مهلکه ی عجیب خودپرستی و نفس پرستی به دام افتاده است. مهار حیات معقول و عنان فطرت از دستش گسیخته و رها شده است. او به سرنوشت و آینده ی فرزندان خود اندیشه نمی کند، اندیشه ی او فقط اشباع کردن شکم و مهیا کردن زمینه ی رفاه و تا حدودی تحصیل آن است و معیشت او تنها در مادیات خلاصه شده است. به نیازهای روحی و فکری و معنوی متعالی فرزندان توجهی نمی کند. غرب، امروزه نمونه ی تکامل یافته ی انسان مادی می باشد که از دست فرزندان خود به ستوه آمده است.
ریشه های عمیق این فلاکت و بدبختی در باتلاق سُست و عفن مادیان قرار گرفته است، پس در راستای پیشرفت و تکامل معنوی از چنین انسانی چه توقعی غیر از درندگی و وحشی گری و فسادانگیزی می توان داشت.
آنهایی که در طول سالیان دراز، سالیانی که عمر طولانی از اسلام گذشته است و به پیام های آن توجه داشته اند و دستورات آن را سرلوحه ی زندگی خود قرار داده اند و حیات بلندآوازه و تکامل یافته آنها در لابه لای تاریخ و سیره ها نهفته است. الگوهای عالی بشری و اسلامی که در متن مذهب اسلامی پرورش یافته اند و در میان میلیون ها انسان چون ستاره های آسمان درخشیدند و خود را به ساحل نجات رساندند و مرتبه علمی و عملی و کمال معنوی آنها در هیچ توصیفی نمی گنجد. همه به خاطر این بوده که ریشه در بیشه ی مذهب داشته اند.