رابعه
نقل است که وقتي رابعه را بر خانه حسن گذرافتاد ، حسن سر به دريچه برون کرده بود و مي گريست . آب چشم حسن بر جامه رابعه افتاد. گفت : اي استاد ! اين گريستن از رعونات نفس است . آب چشم خويش نگه دار تا در اندرون تو دريايي شود .چندانکه در آن دريا دل را بجويي بازنيابي الا عند ملک مقتدر. حسن را اين سخن سخت آمد اما تن نزد تا يک روز که به رابعه رسيد سجاده بر آب افگند و گفت اي رابعه ! بيا تا اينجا دو رکعت نماز کنيم . رابعه گفت : اي حسن ! تو خود را در بازار دنيا آخرتيان را عرضه بدار.چنان بايد که ابناءجنس تو از آن عاجز باشند . پس رابعه سجاده در هوا انداخت و بر آنجا پريد و گفت :اي حسن ! بدانجا آي تا مردمان ما را نبينند . حسن را آن مقام نبود . رابعه خواست تا دل او بدست آورد گفت :اي حسن ! آنچه تو کردي جمله ماهيان بکنند و آنچه من کردم مگسي بکند . بايد که از اين دوحالت به کار مشغول شد .
* * *
نقل است که رابعه وقتی يکی را ديد که عصابه ای بر سر بسته بود . گفت : چرا عصابه بسته ای؟ گفت : سرم درد می کند . گفت: تو راچند سال است؟ گفت: سی سال است. گفت: بيشتر عمر در درد و غم بوده ای؟ گفت :نه . گفت: سی سال تنت درست داشت، هرگز عصابه شکر برنبستی. به يک شب که درد سرت داد عصابه شکايت درمی بندی؟
* * *
نقل است که وقتی خادمه رابعه پيازی می کرد که روزها بود تا طعام نساخته بودند . به پياز حاجت بود . خادمه گفت :از همسايه بخواهم . رابعه گفت :چهل سال است تا من با حق تعالی عهد دارم که از غير او هيچ نخواهم . گو پياز مباش. در حال مرغی از هوا درآمد ، پيازی پوست کنده در تابه انداخت . گفت :از مکر ايمن نيم . ترک پياز کرد و نان تهی بخورد.
* * *
رابعه عدويه مي‌گويد: در روز قيامت بر در جهنم مي‌ايستم و مي‌گويم هر كسي را كه مي‌خواهيد به جهنم وارد كنيد، گناهش را بر دوش من بگذاريد و او را رها كنيد و من حاضرم براي گناهان همه عذاب بكشم، هر چند به لحاظ متافيزيكي و اعتقادات ديني به شوخي شبيه باشد، اما پشت اين بيان اين انديشه است كه من از رنج كشيدن همه انسان‌ها، احساس رنج مي‌كنم. چرا كه همه انسان‌ها را دوست مي‌دارم و حاضرم به جاي همه آنها، عذاب جهنم را تحمل كنم. پس همه تلاش يك انسان معنوي در مقابل انسان‌هاي ديگر، كاهش درد و رنج آنهاست.
روزي كه عاشق شد جامه‌اي ژنده بر تن كردو گفت: اين لباس عروسي من است. من عروس خداوندم
چند كلام از عارفه عاشق رابعه عدويه - رض -
= همچنانکه گناهانتان را پنهان مي کنيد نيکويي هايتان را پنهان کنيد.
= من خدا را به شوق بهشت و خوف جهنم نمي پرستم بلكه از كمال عشق به آن حضرت و براي اداي شرايط عبوديت عبادت مي كنم .
= الهي ما را از دنيا هر چه قسمت كرده اي به دشمنان خود ده و هر چه از آخرت قسمت كرده اي به دوستان خود ده كه مرا تو بسي
= بار خدايا اگر مرا فرداي قيامت به دوزخ فرستي سريّ آشكار كنم كه دوزخ از من به هــــــزار راه بگريزد