مجلس نور شعرناب(5)
درود بر همه ی شعرنابی های عزیز
با آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما سروران
در خدمتتون هستم با سری پنجم مجلس نور شعرناب
وعده ی ما مثل همیشه ساعت 10 شب
در این سری سعی شده حجم مطالب به درخواست شما عزیزان کاهش پیدا کند
دوستان مجلس نور را به دیگر عزیزان شعرنابی هم پیشنهاد کنید تا بقیه سروران هم از اجر معنوی برخوردار شوند
خب با اجازه همه ی دوستان شروع میکنیم
---------------------------------------------------
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿التکویر، 0﴾
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ (1)
آن گاه که خورشید به هم درپیچد ،
﴿التکویر، 1﴾
وَ إِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ (2)
و آن گه که ستارگان همى تیره شوند ،
﴿التکویر، 2﴾
وَ إِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ (3)
و آن گاه که کوهها به رفتار آیند .
﴿التکویر، 3﴾
وَ إِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ (4)
وقتى شتران ماده وانهاده شوند ،
﴿التکویر، 4﴾
وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (5)
و آن گه که وحوش را همى گرد آرند ،
﴿التکویر، 5﴾
وَ إِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ (6)
دریاها آن گه که جوشان گردند ،
﴿التکویر، 6﴾
وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (7)
و آن گاه که جانها به هم درپیوندند ،
﴿التکویر، 7﴾
وَ إِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ (8)
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور :
﴿التکویر، 8﴾
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (9)
به کدامین گناه کشته شده است ؟
﴿التکویر، 9﴾
وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (10)
و آن گاه که نامهها ز هم بگشایند ،
﴿التکویر، 10﴾
وَ إِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ (11)
و آن گاه که آسمان زجا کنده شود ،
﴿التکویر، 11﴾
وَ إِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ (12)
و آن گه که جحیم را برافروزانند ،
﴿التکویر، 12﴾
وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13)
و آن گه که بهشت را فرا پیش آرند ،
﴿التکویر، 13﴾
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14)
هر نَفْس بداند چه فراهم دیده .
﴿التکویر، 14﴾
فَلاَ أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15)
نه ، نه ! سوگند به اختران گردان ،
﴿التکویر، 15﴾
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ (16)
[ کز دیده ] نهان شوند و از نو آیند ،
﴿التکویر، 16﴾
وَ اللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17)
سوگند به شب چو پشت گرداند ،
﴿التکویر، 17﴾
وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18)
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد ،
﴿التکویر، 18﴾
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ (19)
که [ قرآن ] سخن فرشته بزرگوارى است .
﴿التکویر، 19﴾
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ (20)
نیرومند [ که ] پیش خداوند عرش ، بلندپایگاه است .
﴿التکویر، 20﴾
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ (21)
در آنجا [ هم ] مُطاع [ و هم ] امین است .
﴿التکویر، 21﴾
وَ مَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ (22)
و رفیق شما مجنون نیست ;
﴿التکویر، 22﴾
وَ لَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ (23)
و قطعاً آن [ فرشته وحى ] را در اُفق رخشان دیده .
﴿التکویر، 23﴾
وَ مَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ (24)
و او در امر غیب بخیل نیست .
﴿التکویر، 24﴾
وَ مَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ (25)
و [ قرآن ] نیست سخن دیوِ رجیم .
﴿التکویر، 25﴾
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ (26)
پس به کجا مىروید ؟
﴿التکویر، 26﴾
إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ (27)
این [ سخن ] بجز پندى براى عالمیان نیست ;
﴿التکویر، 27﴾
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ (28)
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رَوَد .
﴿التکویر، 28﴾
وَ مَا تَشَاءُونَ إِلاَّ أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ (29)
و تا خدا ، پروردگار جهانیان ، نخواهد ، [ شما نیز ] نخواهید خواست .
--------------------------------------------------------
تفسیر آیات
این سوره در سال اول بعثت و در مکه نازل شده است .
دارای ۲۹ آیه و هفتمین سوره ای است که از آسمان وحی نازل شده ، و هشتاد و یکمین سوره در قرآن می باشد .
محل نزول : مکه
رتبه نزول : ۷
جایگاه در قرآن : ۸۱
تعداد آیه : ۲۹
محتوای این سوره نشان می دهد که این سوره در اوایل بعثت نازل شده ، زیرا مخالفان در اوایل دعوت ، آن حضرت را مجنون می خواندند .
بخش اول این سوره ، تغییرات عظیم و فراگیر این جهان را که مقدمه بر پا شدن قیامت است ، بیان می کند .
بخش دوم این سوره ، بیانگر جایگاه والای قرآن و نقش تاثیر آن در روح و روان آدمیان است و با سوگندهای بیدار کننده و پر محتوایی همراه است .
نام های سوره ی تکویر و علت نام گذاری
۱- تکویر به معنای در هم پیچیده شدن و تاریک شدن می باشد و این نام بر گرفته از آیه اول است .
۲- کُوِّرَت از ماده تکویر به معنای پیچیده شدن ، و در آیه اول اشاره به پیچیده شدن و تاریک شدن خورشید دارد .
در این سوره به چند نکته مهم اشاره شده است که می توان از ویژگی های سوره تکویر محسوب نمود .
نکته اول : ابتدا اشاره به حوادث هولناک پایان این جهان می نماید ( آیات ۱ تا ۵ ) سپس می افزاید در آن هنگام که با ارزشترین اموال به دست فراموشی سپرده می شود ( و اذا العشار عطلت )
در آن روز که این آیات نازل گشت چنین شتری با ارزشترین اموال عرب محسوب می گشت ، منظور این است ، شدت هول و وحشت آن روز به قدری است که هر انسانی نفیس ترین اموال خویش را فراموش می کند .
در آیه بعد می افزاید در آن هنگام که حیوانات وحشی جمع می شوند ( و اذا الوحوش حشرت ) همان حیواناتی که در حال عادی از هم دور بودند و از یکدیگر می ترسیدند و فرار می کردند ، شدت وحشت حوادث هولناک آستانه قیامت آنقدر زیاد است که اینها دور هم جمع می شوند و همه چیز را فراموش می کنند گویی می خواهند با اجتماعشان از شدت ترس و وحشت خود بکاهند .
نکته دوم : در قیامت از یک ظلم و فاجعه بزرگ مظلومانه باز خواست می شود ، از دختران زنده به گور شده پرسیده می شود ، به کدامین گناه کشته شدند ( بای ذنب قتلت )
مفسران گفته اند : در جاهلیت عرب وقتی وضع حمل همسر کسی فرا می رسید حفرهای در زمین می کند و کنار آن می نشست تا اگر نوزاد دختر بود آن را در حفره دفن کند و اگر پسر بود آن را نگه دارد .
قرآن مجید به قدری این عمل را زشت شمرده و با آن برخورد قاطع نموده است که حتی رسیدگی به این موضوع را مقدم بر نامه های اعمال در قیامت و دادخواهی در مسائل دیگر می شمرد ، و از قاتلین سوأل نمی نماید بلکه از کودکان معصوم سوأل می کند که گناهشان چه بوده است که چنین بیرحمانه کشته شدند ؟ گویی قاتلین ارزش بازپرسی هم ندارند و شهادت مقتولین به تنهایی کافی است . امروز سقط جنین که در پاره ای از کشورها رواج یافته شاید بتوان از نوع زنده به گور کردن انسان محسوب کرد . اگر جاهلیت عرب پس از تولدش می کشت جاهلیت امروز در شکم مادر می کشد.
نکته سوم : آیات ۱۹ تا ۲۵ به عصمت مطلق آن حضرت در چهار مورد اشاره شده است :
۱- پیامبر (ص) در گرفتن وحی از جبرئیل دچار سهو و اشتباه نمی شود و آن را بدون کم و کاست تحویل می گیرد .
۲- در فهمیدن و تلقی محتوای وحی ، سهوی پیش نمی آید ، یعنی آنچه حقیقت وحی است با همان الفاظی که وحی صورت می گیرد دریافت می کند .
۳- در ابلاغ آن به مردم سهوی انجام نمی گیرد و عین همان چیزی را ابلاغ می کند که جبرئیل داده است .
۴- عمل کردن به محتوای وحی و فرمان های الهی ، یعنی عصمت در عمل .
حال اگر کسی در یکی از این چهار مورد تردید کند ، قرآن و نبوت را از اصالت و اعتبار انداخته است .
---------------------------------------
فضيلت تلاوت سوره :
در حديثى از پيغمبراكرم (ص ) مى خوانيم : ((كسى كه سوره اذا الشمس كورت را بخواند خداوند او را از رسوائى در آن هنگام كه نامه عملش گشوده مى شود حفظمى كند)).
در حـديـث ديگرى مى خوانيم كه به پيامبر اسلام (ص ) گفتند: چرا اين قدر زودآثار پيرى در شما نمايان گشته ؟.
فرمود: ((سوره هود, واقعه , مرسلات , عم , و اذا الشمس كورت , مرا پير كرد))زيرا آن چنان حوادث هولناك قيامت در اينها ترسيم شده است كه هر انسان بيدارى را گرفتار پيرى زودرس مى كند.
تـعـبـيـراتـى كه در روايات بالا آمده به خوبى نشان مى دهد كه منظور تلاوتى است كه سرچشمه آگاهى و ايمان و عمل باشد.
--------------------------------------------
التماس دعا
خاک پای شما
برگ سبز