شعرناب

یکی هست که نگران ماست


گاهی آنقدر در کوچه های بی کسی پرسه می زنیم که یادمون بره چقدر تنهاییم
که شاید یکی از آدمها بیاد و همسفرمون بشه
اما
بی فایده ست و دردمون دوا نمیشه
دریغ که لحظه ای به جای نگاه کردن به جلو
به بالای سرمون نگاه نمیندازیم
اون بالا
همیشه یکی هست که هوامونو تو اوج بی کسی داره
و بدجوری هم نگران ماست


1