چگونگی تاثیر روزه در احادیث..
کافى، ج ۴، ص ۸۷
حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)
۲۳٫مَا یَصنَع الصّائِمُ بِصِیامِه إذا لَم یَصُن لِسانَه و سَمعَه و بَصرَه و جَوارِحَه
روزه دارى که زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نکرده، روزه به چه کارش خواهد آمد.
بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۲۵۷
امام صادق (علیهالسلام)
۲۲٫إذا صُمتَ فَلیَصُم سَمعَکَ و بَصَرَکَ و شَعرَکَ و جَلدَک
زمانی که روزه میگیری، چشم، گوش، مو و پوست تو هم روزه دار باشند. «یعنى از گناهان پرهیز کند.»
نهج البلاغه
امیرالمؤمنین (علیه السلام)
۳۷٫لَیس الصَّومُ، الإمساکُ عَنِ المَآکِل والمَشرَب، الصَّومُ الإمساکُ عَن کُلِّ مَایَکرَهُ الله
روزه فقط امساک از خوردن و خوابیدن نیست بلکه روزه امساک است ازآن چه خداوند آن را اکراه دارد.
نهج البلاغه
امیرالمؤمنین (علیه السلام)
۳۵٫صَومُ النَّفسِ إمساکُ الحَواسِ الخَمس عَن سَایِر المَآثِمِ و خُلوّ القَلب مِن جَمِیع إسبابِ الشَّر
روزه گرفتن نفس، خودداری کردن حواس پنج گانه از همه گناهان وپاک کردن دل از کلیه اسباب شر و زشتی است.
وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۲۹۰ ح۶
امام صادق (علیهالسلام)
۲۷٫مَن أفطَر یَومَاً مِن شَهرِ رَمضان خَرَجَ رَوحُ الإیمانِ مِنه
هر کس یک روز ماه رمضان را (بدون عذر)، بخورد؛ روح ایمان از او جدا میشود.
وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۲۹۹، ح۲
امام صادق (علیهالسلام)
۲۶٫لِلصَّائِم فَرحَتانِ: فَرحَةٌ عِندَ إفطارِه و فَرحَةٌ عِندَ لِقاءِ رَبِّه
براى روزهدار دو سرور و شادی است:۱- هنگام افطار۲- هنگام لقاء پروردگار (وقت مردن و در قیامت)
غرر الحکم، ج ۱ ص ۴۱۶ ح ۶۴
امیرالمومنین (علیه السلام)
۱۱٫الصِّیام إجتِنابُ المَحارِم کَما یَمتَنِع الرَّجُل مِن الطَّعامِ و الشَّراب
روزه، پرهیز از حرام ها است همچنان که شخص از خوردنى و نوشیدنى پرهیز مى کند.
سفینة البحار، ج ۲، ص۶۷
رسول الله (صلّى الله علیه و آله)
۸٫ لَو یَعلَمَ العَبدُ ما فی رَمَضان، لَوَدَّ اَن یَکُونَ رَمَضانُ السَّنَةَ
اگر بنده «خدا» میدانست که در ماه رمضان چیست [چه برکتى وجود دارد] دوست میداشت که تمام سال، رمضان باشد.
تنبیه الخواطر،ج۱، ص ۹۴
رسول الله (صلّى الله علیه و آله)
۳٫هُوَ (شَهرُ رَمَضانَ) شَهرٌ اَوَّلَهُ رَحمَةٌ وَ اَوسَطُهُ مَغفِرَةٌ وَ آخَرَهُ عِتقٌ مِنَ النّار
رمضان ماهى است که ابتدایش رحمت است و میانه اش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم.
وسائل، ج ۷، ص ۲۲۷
رسول الله (صلى الله علیه و آله)
۲٫إِنَّ الْمُؤمِنَ هِمَّتُهُ فِی الصَّلاةِ وَالصِّیامِ وَالعِبادَةِ وَالمُنافِقُ هِمَّتُهُ فِی الطَّعامِ وَالشَّرابِ کَالبَهیمَةِ
همّت مؤمن در نماز و روزه و عبادت است و همّت منافق در خوردن و نوشیدن؛ مانند حیوانات.