نور بعثت!! بعثت نور !!

روزی که همچو شـامِ سیـَـه تیـر و تار بود
کــارِ بشــر ز گُمرهیـش زشت و زار بود
تقدیــر حـق به لطف و لطافت گُسیــل کرد
پیغمبـــــــری کـه در ازلیّــــت قـــرار بود
با چلچراغ چشمــه ی خورشیـــد سررسید
نــوری که آفتـــــاب ازو جیـره خوار بود
مـــــاه از نگـــاه نافــــذ او روشنی گرفت
خـورشیــــــد از تــلألـــــؤ او وام دار بود
روح الامیــــن به غــار حرا دامنش گرفت
داد آن امـــانـتــــــی کــه ازو انتـظــار بود
گفتـــــا بخــــوان! بنـــــام خدایـی که آفرید
از خــونِ بستـه هرکـه در این روزگار بود
آنکــو قلــــم بـه دسـت بشــر داد و یـاد داد
آن بنــــده را که بـی خبــر و کج مَـدار بود
آییـــن حـق ز چشم محمّد(ص) طلـوع کرد
چشمــی که بر زمیـن و زمـان افتخار بود
معیــــارِ دیــن حـــق به عشیرت بیـان نمود
بـا بُت پرسـت و بُت، سخنش انـزجـار بود
سُفیـــانیـــان به کینـــه شکستنــــد حُـرمتش
مغضـــوب دســـتِ بـولَهَــبِ نــابکــار بود
لیکن خــدایِ " اَنجَزَ وَعدَه " عیــــان نمــود
فرقـــــی که بِیــــن مرتبـتِ نـور و نار بود
دست علی(ع)به دست محمّد(ص) قرارداد
آن دستِ حق که در کـــفِ او ذوالفقار بود
بــا ناریــــان به حــدّت و شـدّت قتـال کرد
بــا نوریـــان به رأفــتِ خود جان نثار بود
آری! خـــدایِ واحـــــد و قهّــار، عاقبــت
نصـــرت نمود و نصــرتِ او ماندگار بود
اِنّی بُعِثتُ لِاُتمّمَ مَکارِمَ الاَخلاق
بعثتِ نور و نورِ بعثت بر رهروان حق و حقیقت مبارکباد!
وَصَلَّی اللهُ عَلی سَِّیدِنا وَ نَبِیّنا نَبیِّ الرَّحمة
محمّدٍ المُصطفی و عَلَی آلِهِ الاَخیارِ الاَبرار