شعرناب

مر گ انسان


گویند :هنگامی که < دیو جا نس>> که دروز باچراغ به دنبال انسان می گشت . در بستر مرگ افتاده بود ، اطرا فیان به وی گفتند :وقتی ازدنیا رفتی،بدنت را چه کسی را غسل دهد؟گفت آن کس که دارای خانه من خواهد شد . گفتند :بدنت را در کجا به خاک سپاریم ؟ گفت:د وست دارم که مرده مرا در بیابان بیندازید ! گفتند: حیوانات درنده خواهند درید وخواهند خورد گفت : چوبی به دستم دهید تا آنان را از خود دور کنم ! گقتند : تورا که جان نیست ! گفت پس مرا زبان نیست !


1