زود قضاوت نکنیم...

با سلام...
بی مقدمه...
تهمت و افترا از زشت ترین اعمال انسانیست که از دید تمام قیود فکری و اخلاقی مورد نکوهش قرار گرفته است و از رفتارهای مذموم اخلاقی به شمار میرود...
در احادیث در رابطه با این موضوع آمده است:
امام علی - علیه السلام - فرمود: هیچ بی شرمی و وقاحتی چون بهتان زدن نیست.
پیامبر خدا - صلی الله علیه و آله - فرمود: هر كس به مرد یا زن مؤمن بهتان زند یا درباره او چیزی بگوید كه از آن مبراست، خداوند متعال در روز رستاخیز او را بر تلّی از آتش نگه دارد تا از حرف خود درباره آن مومن برگردد.
امام صادق - علیه السلام - فرمود: غیبت آن است که در مورد برادرت آنچه را خدا پوشانده بیان کنی و بهتان آن است که آنچه در او نیست را به او نسبت دهی.
سو ظن:
این عمل نیز بارها و باره مورد مذمت بزرگان قرار گرفته و تاکید شده است که از سوظن و بدگمانی به شخصی که در مورد او آگاهی و شناخت کامل ندارید بپرهیزید.
امام علی‏ - علیه السلام - فرمود: بدبینی به نیكوكار بدترین گناه و زشت‏ترین ستم است.
امام علی - ‏علیه السلام - فرمود: قضاوتی كه با تكیه به ظن و گمان باشد، عادلانه نیست.
دروغ:
واما دروغ....عملی که گریبان گیر جامعه ما شده و به سادگی انجامش میدیم.
در رفتارمون،در تعارف هامون،در منفعت طلبی هامون،در پنهون کاری هامون وووووو.....
حدیث درمذمت دروغ ازفرمایشات پیامبر(ص) وائمه عليهم السلام:
1- دروغ فسق و دروغگو فاسق است.
2- دروغگو ایمان ندارد.
3- دروغ از قماربدتر است.
4- دروغگو دشمن خداست.
5- روي دروغگو سیاه است.
6- دروغ ازشراب بدتر است.
7- دروغگو بوی دهانش متعفن است.
8- خدای تعالی دروغگو را لعنت می کند.
9- بوی گند دهان دروغگو به عرش می رسد.
ازنگاه فلسفه اخلاق نیز تمامی اندیشمندان غرب و شرق و محققان حوزه اخلاق متفق القول هستند که تهمت و سو ظن و دروغ از رذیلت های اخلاقیست و صحیح نیست براساس پاره ای شواهد و قرائنی که متقن و از روی اطمینان نمی باشد به شخصی افترا ببندیم و اورا به عمل و یا صفتی تهمت بزنیم...
کمی به رفتارهایمان بیاندیشیم...
تنها داور در عالم خداوند است...
چه ساده میتوان انسانی را با دروغی،تهمتی و بهتانی مورد آزار قرار داد و با آبروی انسان ها بازی کرد....
اگر به معاد و روز جزا ایمان نداریم،لااقل آزادانه زندگی کنیم و آزادانه رفتار کنیم. از روی وجدان اخلاقی...
تحت هیچ شرایطی حق نداریم نسبت به اشخاصی که از آنها شناخت کافی نداریم بر اساس ظواهر قضاوت کنیم...
شاید همه چیز آنطور که ما میبینیم و تصور میکنیم نباشد....
باور کنیم شکستن دل یک انسان مساویست با کشتن یک نفس...
چرا که آسیبی که به روح انسان ازسمت تهمت و افترا بستن میرسد به مراتب زجر اورتر از کشتن است...
زود قضاوت نکنیم...
پناه بر خدای یگانه از جهل...
پایان