شعر کوششی و جوششی.

برای پاسخ دادن به این سوالات اشاره به تکاتی لازم است.باید توجه داشت که شعر در ذات امری است زاده ی
عاطفه و تخیل شاعر.او با بهره گیری از حس غیر قابل لمس عاطفه و با استفاده
از عنصر تخیل دست بر موزون کردن واژه ها می زند که در اصطلاح به این عمل
شعر سرودنگفته می شود.در نمونه اول یعنی در مقابل شعر جوششی مطرح است که از
زمین تا آسمان با شعر کوششی متفاوت است.چنان که نه سفارشی است و نه مغایرتی
با روحیات شاعر دارد.دراین نوع شعر سرایی همانطور که از اسمش پیداست،شعر
چنان آبی زلال از چشمه وجود شاعر جوشیدن می گیرد و در قالب واژه ها بر صفحه
سپید قلب شاعر حک می شود.
صوفی نهاد دام و سر حلقه باز کردبنیاد مکر با فلک حقه باز کرد
مادر نهاد دیگ و سر سفره باز کرد بنیاد مکر با من حقه باز کرد