\"اشعار محلی \" فروزان شهبازی

ابیاتی از سروده هایم به زبان لکی تقدیم به دوستان عزیز شعرناب و تمامی لک زبان ها و کورد زبان های بزرگوار:
من ئه بی هم دنگی جاره مه کیشم
وژم ئر که ش وژم ساره مه کیشم
چزونی مه ئرا کیمه شو و روژ
کرّ داووت و پرگاره مه کیشم
برگردان فارسی:
من از بی کسی و تنهایی فریاد می زنم و خودم کنار خودم سایه می کشم که تنها نباشم
تو چه میدانی که من برای چه کسی هر شب و روز (کرّ داووت )* را با پرگار می کشم
* دعایی ست که مردم این دیار هنگام غروب آفتاب یا هنگام بدرقه با عزیزان ،انگشتشان را به صورت دایره وار در هوا می چرخانند و از خدا برای عزیزانشان آرزوی سلامت می کنند....
بوری تا دور دنیا کرّ بکیشیم
بلیزه برزی ئه ئاگر بکیشیم
چنی سردی چنی سرما بریژون
بوری ئی پرده تا آخر بکیشیم
برگردان فارسی :
بیا تا دور دنیا را خطی بکیشم و شعله ی بلند آتش را برافروزیم
چقدر سردی و سرمای سخت را به جان بخریم ، بیا تا پرده ی این ماجرا را تا آخر بکشیم
دلم چوی کورپه پلم ئاساره گرتی
دنگم تینی کوول بیچاره گرتی
گِرِم هور پاپتی یا وشت وارون
یخه تافه رو ول آواره گرتی
برگردان فارسی :
دلم مثل کودکی بهانه ی ستاره ها را گرفت و صدایم گلوی کوه های بیچاره را فشرد
ومانند رعد و برق یا باران سیل آسا یقه ی رودهای سرگردان و آواره را گرفت
بورن تا کز ننیشیم ئر هماری
وگرد دل بکیشیم ئر بناری
صلا دنیا ئه ده س کافر بسینیم
ودل وژمون بسازیم روزگاری
برگردان فارسی:
بیایید تا اندوهگین بر دامن دشت ننشینیم و با دلمان از سربالایی ها بالا برویم
فرمان و اجازه ی دنیا را از دست کافران بگیریم و با میل خودمان روزگاری از نو بسازیم