شعر لری(بختیاری)
ارسال مطلب : فروزان شهبازی
شاعر : بیژن آریایی
شعری با زبان طنز در گویش شیرین بختیاری
ریوال گَدَه
خوشا روزی که سی چَن تا چِغاله
هُولُوکِت دادم اِفتادی به چاله
مونو سرمای بی انصاف آذر
گُلِ تندیر سرد بی تپاله
تُوروکِستِم که احوالی بَپُرسم
سلامی رد کنم حالی بَپُرسم
سراغ هُم دل مینو سرشتی
رُووم از مرد رمالی بَپُرسِم
نه فکر غارَتِم نه احتکاری
آییدَه تپ تپو هر شو دُچارِم
به مُو وِینَه کسی که تیر تهمت
تییَش جِر بَخوره امیدوارم
--------------------------------------------------------------------
ریوالِ گَدَه: برآمدگی شکم از زیر قفسه تا زیر ناف
هُولُکِت دادم : هُل دادن
مُونو : من ُ
گُلِ تندیر: داغی تنور
توروکستم : نرم و آهسته رفتن
هُم دل: همدل
رُووم : دبروم
آییده : شده
تپ تپو : بختک
شُو : شب
به مُو وینَه :به من می اندازد
تییَش : چشمش
جز بَکَشه : اباقوری شدن چشم