اعتراف

چه چیز را با دشواری می توان پنهان داشت؟آتش را ،که در روز،دودش از راز نهان خبر می دهد و در شب شعله اش پرده دری می کند.
عشق نیز چون اتش است که پنهان نمی ماند ،زیرا که هر چه عاشق در رازپوشی بکوشد بازهم نگاه دو دیده اش از سر ضمیر خبر می دهد.
ولی انچه از این دو دشوار تر پوشیده شود ،شعر شاعر است،زیرا شاعر که خود دل در بند سخن خویش دارد ناچار جهانی را شیفته ی آن می خواهد ،لاجرم انقدر برای کسانش می خواند و تکرار می کند،که خواه سخنش در دل نشیند و خواه جان بفرساید ،همه ان را بشنوند و در خاطر نگاه دارند.
بر گرفته از کتاب دیوان شرقی اثر یوهان ولگانگ گوته