وظیفه ی ما در برابر ادبیات و تاریخ ادبیات
ادبیات جلوه گاه اندیشه، آرمان، فرهنگ و تجارب و روحیات یک جامعه است. انسان در گذر زمان از زبان به عنو ان ابزاری در انتقال اندیشه خود استفاده کرده . ادبیات ،در تلطیف احساسات، پرورش ذوق و ماندگار کردن ارزش ها و اندیشه ها سهمی بزرگ و عمده بر دوش داشته است. به همین دلیل هر اندیشه ای که در قالب مناسب خویش ریخته شود پایا و مانا خواهد بود. زبان و ادب فارسی، زبان دوم عالم اسلام و زبان اول عالم تشیع ، عامل وحدت ملی و پل انتقال مواریث ارجمند فرهنگی از نسل های گذشته به امروز و از امروز به آینده است. به همین دلیل مضامین پر شور عرفانی، حکمی، فلسفی، اخلاقی و هنری در زبان و ادب فارسی چشمگیر و چشم نواز است.بدیهی است تاریخ اندیشه هایی را در خود ذخیره میسازد که با روح جامعه ملموس و مانوس باشند و دوران رشد و افول فرهنگها نیز از همین استقبالهاست فرهنگ مفاومت در عصر حاضر و حکیم فردوسی نمونه هایی از رشد فرهنگ ایرانی است که راز ماندگاری آن در پذیرش جامعه بوده استوظیفه دست اندرکاران و اساتید فرهنگ وادبیات باید مواردی را سرلوحه کار خود قرار دهندنگرش به گذشته و امروز نظم و نثر فارسي و تاريخ ادبيات آشنايي با مسير تحول ادبيات گذشته و معاصر ايران و جهانآشنايي با مکاتب و سبک‌هاي ادبي و جهانآشنايي با ارزش‌هاي ملي، ديني، فرهنگي و اجتماعي ايرانو کسب مهارت در تبيين مفاهيم و پيام‌هاي آنهمچنین علاقه به پاسداري از ادبيات فارسي وترويج و تقويت آن‌هاعلاقه به فرهنگ اسلامي ايراني و حفظ و ترويج آنتلطيف عواطف و التذاذ ادبي از راه مطالعه آثار ادبي ايران و جهانتقويت روحيه شجاعت، سلحشوري، دشمن ستيزي، وطن دوستي وتقويت حس انسان‌دوستيتوانايي تشخيص و کاربرد دستور تاريخي در متون ادبيتوانايي درست نويسي کلمات و جملات