برای باران عزیز

بداهه ای بدون ویرایش برای باران عزیز
تا دوباره ببارد
برای تازگی
و زندگی
________
بزن باران
بزن بر سینه ی آتش
بزن کز دست این دوری
رسیدم خطِ بی پایان
کجا میرفت و شب را بُرد
کجا بنشست و تب را خورد
مرا تنهاترین غم داد و بی پیرایشی آزرد!
بزن باران ،که پوسیدم
در این خاکی که سرتاسر
رطوبت،اشکِ غمناک است و من بی جان
بزن باران که من سبزینه ی مهرم
بزن،من بذر خشکم
مانده در آغاز و سر حیران
بزن بر سینه ی خشکم
که آبِ جویباران میزند از جهل صدها بوسه بر سنگی
عجب دنیای نیرنگی!
که بذر عشق میماند به دلتنگی
بزن،سبزم کن ،ای باران
که خشکیدم از این بی مهری و سردی
به شهر ِ غم
چه میگردی؟
نفس در جان شنزاران ،رها کن
صحنه تَر کن
بیا دستی بکش بر چهره زردی!
که گر سبزم کنی
پیمانه در گردش رسانم
شرابی تابناک از جان فشانم
بزن باران،به پایم کن
ثبوتم ده،نشایم کن
شوم سروی که در آزادگی مشهور ِ دوران است و بس پایا
بزن باران،فدایم کن
که بی عاشق،چه سودی صحبت از یاران؟
بیا،این سینه ام میسوزد از آتش
بزن یک بوسه بر جانم
بزن باران،بزن باران
______________
مطلوبی(سخن سنج تبریزی)