غشّ در معامله

غشّ در معامله
یکی از مصادیق نیرنگ ،
سوء استفاده از اصطلاحات رایج مملکتی ست .
و یکی از کریه ترین آنها ، غَشّ در معامله است ، که از مصادیق کسب حرامست .
همانطورکه میدانید دربانکها ، وقتی ازبهره نام برده میشود ، مثلاً وامی را میدهند با بهره ی 24درصد ، یعنی 24 درصد سالیانه
برای گرفتنش هم ، مشتریان بسته به وسعشان ، این مقدار را میتوانند قبول کنند و یا نه .
برای خود دودوتا چهارتا میکنند که این وام پُربهره را بگیرند یا نه .
اما دراین میان ، غولهای فروشگاهیِ بزرگی رخ نمودند که با آگهیهای یکریز، ادعا میکنند که اجناسشان را بطور اقساط درازمدت ، با سود مثلاً 2 درصد بفروش میرسانند .
خیلیها نمیدانند منظورشان ازاین سود ، سود ماهیانه است نه سالیانه ، یعنی درواقع همان 24 درصد .
یعنی تنها با سوء استفاده ازیک اصطلاح رایج مملکتی ، به همین راحتی مشتری ناآگاه ، فریب میخورَد و
گاه با خود نمی اندیشد که آیا درقبال اقساطی مثلاً سه ساله ، آیا فروشنده عاشق چشم و ابرویش شده که تقریباً بصورت قرض الحسنه به او جنس فروخته ؟
آنهم دراین آشفته بازار کویرِ مردانگی .
آنهم دراین بازار داغ تناول یکریز مال حرام .
آنهم درمیان اینهمه بیرحمی نسبت به قشرضعیف و نیازمند جامعه .
حالا دراین میان ، اجرای کامل مسئله ی ربح مرکب هم موضوع دیگری ست که رعایت میشود یا نه ، چون نمیدانم حرفی راجع به آن نمیزنم و بسنده میکنم به اینکه : انشاءالله که بدرستی محاسبه و رعایت میشود .
بهمن بیدقی 1404/1/28