عبدالحسین بنان زاده فرهمند شاعر بروجنی
زنده‌یاد "عبدالحسین بنان زاده فرهمند" فرزند "خلیل خان بنان‌السّلطنه"، ملقب به "ادیب الملک" و متخلص به "ادیب" مابین سال‌های ۱۳۰۲ تا ۱۳۱۷ هجری قمری در بروجن زاده شد.
در جوانی جهت تحصیل به اصفهان رفت و در آن شهر علم و ادب آموخت و به واسطه قریحه خدادادی لب به گفتن شعر باز کرده و ابتدا «دبیر» تخلّص نموده و به انجمن ادبی شیدا راه یافت. وی طبق فرمانی از طرف احمدشاه قاجار در ماه ربیع‌الثّانی ۱۳۴۱ قمری، به لقب «ادیب الممالک» ملقّب شد.
پس از تعطیل شدن انجمن ادبی شیدا اصفهان، به اذن مرحوم شیدا در منزل خود انجمن تاسیس نمود و تقریبا مدت ۷ سال آن انجمن دایر بود.
او به عنوان سردبیر به همکاری با روزنامه «اختر مسعود» به مدیریت «عبدالوهاب گلشن ایرانپور» پرداخت. در شعبان ۱۳۴۰ق (مطابق برج حمل ۱۳۰۱ش) مجله «تحفه الادباء» را منتشر کرد که پس از ۱۰ شماره در پایان همان سال تعطیل شد. در سال ۱۳۰۶ش امتیاز روزنامه «مداین» و ماهنامه «همایون» را کسب نموده و آنها را منتشر ساخت که خیلی زود از انتشار آن جلوگیری شد. در سال ۱۳۰۹ش مدیریت روزنامه «گیتی نما» به صاحب امتیازی «مهدی اژه‌ای» را پذیرفت.
سرانجام در شب جمعه ۹ رجب ۱۳۵۳ قمری برابر با ۱۳۱۲ خورشیدی در اصفهان وفات یافته و در یکی از اطاق‌های تکیه ملک، که اکنون در تکیه شهداء واقع شده است؛ در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.
◇ آثار و تالیفات:
اشعار او دارای حلاوت مخصوصی بوده و به طرز قدیم و جدید شعر و تصنیف سروده است. از آثار او رساله «جشن جغدها» به نظم به طبع رسیده است.
ابیات زیر از اوست:
(۱)
من آن نیم که به یک توبه ترک باده کنم
به سادگی نخورم باده ترک باده کنم
مقدّسم ولی از بهر آنکه هر سحری
نماز نافله باده را اعاده کنم.
(۲)
دوباره نوبت دوری ز کوی یار آمد
بلا و غصه و غم باز روی کار آمد
چو رفتی از بر من دلبرا نمی دانی
چه‌ها به روز من از دست روزگار آمد
از آن دمی که تو رفتی چو گل ز باغ دلم
به چشم من همه گل های باغ خار آمد.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی