مهدی پرندوش شاعر نورآبادی
آقای "مهدی پرندوش" متخلص به "کاک مهدی" شاعر لک‌زبان، زاده‌ی سال ۱۳۵۷ خورشیدی، در روستای له‌له بیگی از توابع نورآباد دلفان است. او تحصیلات ابتدایی را در همان روستا گذراند و برای تحصیل در مقاطع بالاتر راهی شهر نورآباد شد و دیپلم رشته‌ی ادبیات گرفت، اما به دلیل وجود مشکلات فراوان ادامه‌ی تحصیلش در سطح دانشگاه غیر ممکن شد.
پرندوش، بیشتر دغدغه‌ی ذهنی خود را تحقیقات گسترده‌ای می‌داند که در خصوص قوم لک انجام داده است و آنها را به صورت شعر لکی در آورده است.
او هم اکنون در یک کارگاه نجاری در شهر نورآباد دلفان مشغول کار است و معاش خویش و خانواده‌اش را از این طریق تأمین می‌کند.
◇ نمونه‌ی شعر لکی:
(۱)
[راونی]
راونی دس هیزده وع راوو چاوه
وه عی همی وت وت بی حدحساوه
عه جای یه غمر ولات بعشا کی
تقلا بکه دلی خوشا کی
لعنر روژی که عه دا کتینا
یه چات هرعه ول خوینه منینا
خداون عالم سر گردونت کع
هرشوو غم خوصه ومهمونت کع
ار توبه نکی عژی راوو دانه
هر چوی ارگه بم ژیروبونت کع
خودای بلنگ سر سفارش داسی
هرکسی راوو به نوم جهنم جاسی
پیاو ژن نیری راو چی گعنیکه
راوو چاوو بگر توق لعنیکه
مهر باطلی منیر سجلت
عی توق لعنه مکویه ملت
کم گپ عیو اوو وازوگفتا که
عی زیپِ دمتهْ کمی سفتا که
مایه شرمساری هر دومونی کی
خدا مزونی حیف نونی کی
شیطون صفته دویزه باریکی
پریسکه آگر لوو خرمونی کی
نه ترسته خودا نه عه بنیه
پوس بیشرمیو حیات کنیه
راو داین عر ولات ستمه مکه
روحو جسم مردم کل زعمه مکه
ابلیس که سجده عر آدم نکردی
ار پا رآوونی سر خمه مکع
موشن یه سال اژ سالل فره زوی
بنی اسراییل بی آوی گرتوی
زمین شق شق بی عه زور گرما
سرتاسر وره بویه آگر دوی
یِ هوشکه سالی ناجوری هتوی
هرچی گیاه بی عه تینی کتوی
حضرَتِ موسا مردمیع جم دای
چن دوا بکن شاید وارون بای
عرکوه بلنگی جم بینر یه جا
دس بیرده دوعا پیخمبر خودا
شروع کردی وه گری وو زاری
ولی یه تکه وارو نواری
موسی وت خودا ایرادم چیه
تاون مردمه یا بخت مه سیه
جبراییل نازل بی ار حضرت موسی
وت خوم خوم نکه یه گری بوسا
کمی دویر بوا عه مردمونت
تاگه عیونکم عیب نهونت
وت یع راونیه هار نوم عِ جَمه
هن یسه رحمت خداون کمه
موسی وتَه بی بوش بینم کیه؟
تاگر باجمیه هوار وع بلنگیه
وحی وت موسی ٖراو چی پیسیکه
هرکسی راوو به چوی ابلیسیکه
اسکه تو موشی که منی راو بم
عی سوال ناجور تونه جواو دم
راونی که چوی گرگ گوشل تیژبیتی
عی گپَل موسی کول شنفتویتی
دس دایر زمین وه توبه کردن
وت دی راوو نمم تاگر روژ مردن
عه موقع خُدا بنه ی کردیه سر
وارون رحمت عالم گرتیه ور
کاک مهدی گپت نوشه لو کسا
یه کوله گورزی بگره دسا
ار رآونی هت گپ عری نعتی
چوی برا دلسوزی مشویرت کعتی
ار دیت گپ داینت اثر نمَکع
عَه کُوله گوزهَ عنوم دم دعتی.
(۲)
لکم دیاری ار دنیا منم
دنیا مرونی اژ بنیا منم
اژ بنیای تاریخ نوم لک بیه
قومی و قدمت قوم لک نیه
(۳)
[دت لک]
داوال دیاری خاک لکستان
پخش پلا نکه زلفت ار سر شان
آهانه سرمه نکیش ار سر چمت
دنیام و فدای نازاری دمت.
(۴)
کُهنه داغی هاردلم کَس خورنیری
هرچی دارییَه مَکم هُیچ اثر نیری
بگر یِه داریکهَ شَتَه داسَه ری
مدوم وَلگه میا؛ بارو بر نعِری
هونه داغیکَه آثار مَنیَه سِی
ستار اژ دل بیستارم بِردیَه سِی
گمونم یعقوب عِی داغَه بیاشتای
نمَه مَن منتظر تاگر یوسف بای.
(۵)
ترسم دوما تو شارم بشیوی
سخونل گیونم جور یخ آ تیوی
ترسم تو بچین غم ویرونم ک
هجرونت وگرد خاک یکسونم ک.
(۶)
وره برجام تو مِل باریکی بین
سر گوپ قوپیا چو دُم دویکی بین
ایسه بینه‌سه چو نوکل مسی
تو سبد کالا کردینه کسی.
(۷)
قاتلی گیْونم چَمل مََس تونَه
زِنْی منِنم پی نَفس تونَه
ویرته وُژت بو، باوُو براکم
مرگو زندَگیم کُل اَ دَس تونَه.
گردآوری و نگارش:
#زانا_کوردستانی