مهوش سلیمانپور شاعر کیلانغربی
دکتر "مهوش سلیمانپور" متخلص به "م.سوزان" شاعر کُرد کلهور و از اعضای اصلی مکتب عریانیسم (اصالت کلمه) زاده‌ی یک بهمن ۱۳۵۴ خورشیدی، در گیلانغرب است.
در سال ۱۳۷۳ وارد دانشگاه کردستان شد و در رشته‌ی دبیری ادبیات موفق به اخذ لیسانس شد و در کسوت معلمی در دبیرستان‌های کرمانشاه مشغول به خدمت شد و اکنون دکترای تخصصی ادبیات فارسی از دانشگاه تهران را دارد.
◇ کتاب‌‌شناسی:
- پاییز آوای عاشقانه‌ها
- پژاره‌یل کال (شعر کردی)
- هیورد که‌م (شعر کردی)
- مهبان (مجموعه غزل‌های فارسی)
- روشنا (رمان)
- ماه نوشته‌های یک فرازمینی
- مانگ هەڵات
- دهلیز
و...
◇ نمونه‌ی شعر کُردی:
(۱)
مەسم لە پەی چاوی تو،زوڵفی پیچ و تاوی تو
سەوزە بێرەو هە ر وە سات، هامە بێری ناوی تو
سوخمەد رەش و ڵو ڵوە، دڵد لە هزار توە
فرمیسک من وارانە، لە گیان بی تاوی تو
چاود خومارە نازار، دی کەم برەسن ئازار
بەرز وبڵین و نازی، کێویل پەراوی تو
زولفد تەناف دارە، رەش و کەژال و تارە
گێانم بی تو قەڵارە، لە دۊری ئەزاوی تو
دڵم لە مێڵکان وێلە، چاود ئاگر وە کولە
وڵات گیشتی لەشون، خوەد و مرج و داوی تو
مەسم لە پی چاوی تو، زولفی پێچ و تاوی تو
بەیانی تا گوڵ سەو، بومە نزری چاوی تو.
● برگردان به فارسی:
چشم‌های تو مرا مست کرده است
و زلف پر از پیچ و تاب تو
سبزه روی من بیا که هر ساعت به فکر تو هستم
لباس کردی سیاه و پیچ در پیچ از هزار لایه به تن داری
اشک‌های من مثل بارانی است برای جان بی‌تاب تو
چشم‌هایت خمار و ناز هستند کمتر به من آزار برسان
مثل کوه‌های "پراو" بلند و ناب هستی
زلف تو مثل طناب داری هست که سیاه و تار می‌باشد
جانم بدون تو از دست رفته بعد تو دچار رنج و عذابم
دل من خانه و کاشانه‌ی خود را گم کرده است
چشم‌هایت آتش، به جانم انداخته
شهری به دنبال تو و شرط‌بندی بر سر تو هستند
من مست چشم‌های تو شده‌ام و زلف پر از پیج و خم تو
چشم‌های تو مرا مست کرده است
و زلف پر از پیچ و تاب تو
صبح تا شب هم خودم را به فدای تو می‌کنم.
(۲)
[گدای دووس]
من گدای یارم، من گدای دووسم
وە بێ یارەگەم لەیرە چۊ بووسم
هەنای لارە کەی وەو گوڵوەنییە
تیر بژانگێ دڵم کەنییە
باڵا بەرزەگەی، ئاگر وە گیانە
نازار کەڵهوڕ، لەو کرماشانە
پنجەی شمشاڵێ، وەفر شاهووە
سەروین لارەگەی چۊ داڵاهووە
قدو باڵای یار، وینەی پەڕاوە
ئەگەر نەۊنمەی گیانم چەپاوە
وە لەنجەو لارە، تیەیدن وە باوان
دڵم وەلا بەی کەێ دێرم تاوان
من گدای یارم، نیەگرێ قەرارم
ڕووژنای گیان و شەوەیل تارم
من گدای یار و زنجەگەی چاڵم
خوەزیەو دووارە باێدن وە ماڵم.
(۳)
[داڵگه]
له‌ی ماڵ چۆڵ بێده‌نگه ته‌نیا مه‌نیده داڵگه!
وه به‌رزی هەساره‌گان گه‌ورا مه‌نیده داڵگه!
هه‌نای چه‌وم که‌فێدنه نمۊر پڕله حه‌سره‌تد
ئۊشم له هەرچێ خوه‌زیه‌وه جیا مه‌نیده داڵگه!
له ئێ غەریبی شه‌وه فره په‌شێو دۊنمه‌د
له شاره‌گه‌ی په‌ژاره هه‌م ئەڕا مه‌نیده داڵگه!؟
ئاگر وه گیانم کردییە! دی کەم له ته‌نیایی بناڵ!
گەها له هووز ئاسمان وه جا مه‌نیده داڵگه!
خه‌م و خوسه له کوو تۊە‌نی پشت خەیاڵد خەم بکەێ؟!
وێنە‌ی په‌ڕاو و بێستۊن وه پا مه‌نیده داڵگه!
گوڵه‌م گوڵه‌م خوسه‌یلمان تێدن وه پابووس دڵد
له ئێ که‌ویر و سه‌ختیه ده‌ریا مه‌نیده داڵگه!.
◇ نمونه‌ی شعر فارسی:
(۱)
خون می‌چکد هر لحظه از شمشیر پاییز
فریاد من از، تلخی، دلگیر پاییز
دارم هزاران قصه‌ی پر غصه بر لب
از هولناک خاک دامن‌گیر پاییز
افتاده عکس آن درخت بی‌بر و برگ
گویا به روی برکه‌ی تصویر پاییز
وقتی که پرچین رخنه‌گر شد با نسیمی
جا خوش کند بر سینه‌ی گل، تیر پاییز
هرگز کسی از خود نمی‌پرسد چرا ریخت
خون نهال آرزو را پیر پاییز.
(۲)
من از دیوار می‌ترسم
من از دیدار می‌ترسم
من از دستان غمگین
دل تب دار می‌ترسم
من از آهنگ تنهایی
من از کوچ پرستوها
به جان تو قسم امشب
ز شام تار می‌ترسم
شب سرد جدایی شد
دلم با تو هوایی شد
من این بار ای دل تنها
ز کوچ یار می‌ترسم
و شاید فرصتی دیگر
مجالی را نخواهم یافت
در این تیره شب وحشت
چو گل از خار می‌ترسم
من از دیدار می‌ترسم
من از دیوار می‌ترسم
ببین پنهان شدم در تو
چو من هر بار می‌ترسم.
(۳)
حتم دارم
در شریان احساسم
جریان داری
سرخ و سوزان...
که اینگونه،
دوست داشتنت
را سپید می‌سرایم!
(۴)
من و پاییز و دلتنگی، چه زردم
پریشانم، خرابم، پر ز دردم
برای کوچ تو از باغ گل‌ها
تمام شب خودم را گریه کردم.
(۵)
جاده
ماه
...
جاده
ماه
...
جاده
ماه
◾️
تنهایی شاعرانه.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (صحرا)