ترجمه‌ی چند شعر از آیدا مجیدآبادی
◇ برگردان کُردی شعرهایی از آیدا مجیدآبادی
شاعر و مترجم روشن‌دل، "آیدا مجیدآبادی"، زاده‌ی نخستین روز مرداد ماه ۱۳۶۹ خورشیدی، در شهر ارومیه، است.
ایشان قهرمان شنای زنان نابینای ایران نیز هست و شعرهایش به زبان‌های کُردی و عربی و ترکی ترجمه و منتشر شده است.
از وی تاکنون سه کتاب منتشر شده است:
۱. پروانه‌ها اتو بر نمی‌دارند
۲. و عشق همچنان مذکر است
۳. خورشیدهای همیشه
◇ نمونه‌ی شعر:
(۱)
بدرقه‌ام کن
با فنجانی چای
و پیاله‌ای توت
که مرا در استوانه‌ای سرد
به جنگل می‌برند
گاهی یک تلفن
تمام نسبت‌های خونی را قطع می‌کند
و تو با چاقوی تیزت
پشت میز آشپزخانه می‌مانی
راه می‌روی و گل‌های نیاورده‌ات
بر سر گورم می‌ریزند
بر سر استوانه‌ای که در تنم آتش گرفت
و هیچوقت به جنگل نرسید
مادر من یک درخت بود
درختی که در آشپزخانه سبز می‌شد
و در اتاق خواب میوه می‌داد
تو دیر می‌رسی و من
در آستانه‌ی زایمان یک درخت می‌میرم.
◇
بەڕێم بکە!
لەگەڵ کووپی چایی و پیاڵەیکی تو
لەوڕا منیان لە نیوانی خەڵەڵەیکی سارد
بۆ دارستان دەبەن!
جاروه‌جارێ بیستۆکیک
تەواوی رەپاڵەکانی وونیه ئەبڕەن‌و
تۆ لەگەڵ چەقۆە ببڕەکەت
پاڵی مێزی مووبەق دەمێنی
رێگا دەرووی و گوڵە نانیەکانت
لە سەری گۆڕی من دەرێژی
لە سەری خەڵەڵەیکی که له نیوانی جەستەی من ئاگر گرتووەو
چجار لە دارستان نەگەیشتووە
دایکی من درەختیکە
داریک کوو لە نیوان مووبەق روان دەبوو
لە نیوان وتاخی خاو مێوە ئەداو
تۆ هەرە ئەگەیشتی‌و ئەمن
لە ئاسانەی زاجلانەی داریک دەمرەم...
(۲)
به تو فکر می‌کنم
به گندمزاری
که توی جیب‌هایت برایم می‌آوری
من گرسنه‌ام
و کودکانی که در رحمم
اسهال خونی گرفته‌اند
اگر خدا به سمت ما برگردد
نیم کره‌ی دیگر
به روز ما می‌افتد؟
◇
لە تۆ وردبوومەوە
لە گەنەمستانیک
واکوو تۆ لە نیوانی پاخڵەکانت بۆ منت هاورد
ئەمن برسیمەو
منداڵانیک وا لە هەلپەزمم
رەوانیکی وونی گرتوونە
بێتو خودا به بەری ئیمەگەل بەگلاریتەوە
پێڵەیکی‌تر
به نیوان ئیمە ئەکەوتن؟
(۳)
جهان با دکمه‌ی پیراهن من شروع می‌شود
هیچ زنی در چشم‌های تو
به اندازه‌ی من
گریه نکرده است
و تنها من می‌دانم که خون قاعده‌گی
تنها قاعده‌ی زیستن بود
تا خونی ریخته نشود
زمین بارور نخواهد شد
من باکره می‌میرم
حتی اگر هزاران کودک
نام مادرشان
آیدا باشد.
◇
ئاڵەم لەگەڵ پشکۆژەکانی کراسی من سەرەتا ئەبێت
هێچ ژنیک لە نیوانی چاوەکانی تۆ
بەقەدەری من نەگریوەو
تەنیا من دەزانەم وا وونی عادەتی ژنانه
تەنیا یاسایی مان نیە
تاکو وونی نەریژیت
زەوی هل‌بەر نادات
ئەمن کچ‌کەچکانی دەمرەم
تەنانەت هەزاران منداڵ
نامی دایکەکەیان "ئایدا" بێت.
(۴)
آواز غمگین گیسوانم را می‌شنوی؟
وقتی که هیچ چنگی را
به لرزه نمی‌اندازد.
◇
ئاوازی پەژارەی زڵفەکانەم دەشنوەی؟
هەتاکوو هێچ چەنگیک
نادلەرزنێت.
(۵)
مگذار کار ایمانم
به صلیبی بکشد
که هیچ زنی را
به عروج نرسانده است.
◇
مەیلە فەرمانی ئیمانەم
به خاچیک بگیت
واکوو هێچ ژنیکی
بە حەرشی حەزیم نەیگانیە.
(۶)
دل کنده‌ای
و جای خالی‌ات
با هیچ حرف مناسبی پر نمی‌شود.
◇
دڵ برێتەوەو
هوویلە جیگاکەت
بە هێچ پیتی قۆڵاییک هەبلین نابیت.
(۷)
پیشانی تو
از بخت من
بلندتر است
که در مقیاس بوسه‌هایم
نمی‌گنجد.
◇
ناوچاوی تۆ
لە تاڵای من سوارە!
واکوو لە ئەنازەی ماچ و مووچی من
ناخونجه.
(۸)
قحطی خورشید که شود
غروب را هم
تیغ می‌زنند.
◇
گرانی ئافتاو بیتە بەرەوە
خۆراواییش
بەنبەڕ دەکەن!
(۹)
امشب
صدای النگوهایم
تو را یاد بره‌ای بیندازد
که گرگ‌ها
آدمش کرده‌اند.
◇
ئەمشۆ
دەنگەدەنگی خڕخاڵەکانەم
تۆ بە یادی وەڕخی دەخات
وا گورگەکان
ئادەمیان کەرد.
(۱۰)
حق با شماست
نفس من
همیشه از جای گرم بلند می‌شود
از جایی
که قلبم را
به آتش کشیده‌اند.
◇
هەق ها بە ئیوە!
هەناسەی من
دەم‌بەدەم لە جیگای گەرم هەل دەکڕیت
لە شوێنیک
وا دڵەم
بە ئاگر راکشاوە.
شعر: #آیدا_مجیدآبادی
ترجمه به کُردی: #زانا_کوردستانی