*مرگ ِ خجالتی*
شبیه مرگی خجالتی‌ست؛ زندگی
بدون هم‌آغوشی با تو
که پشت پرده‌ی توهم پنهان‌ست و
خیالت را جرعه‌جرعه سَر می‌کشد
شبیه مرگی خجالتی‌ست؛ زندگی
وقتی فریاد ِ دوره‌گَردم
پرسه می‌زند در رویای بارانیت
و آواز سکوت سَر می‌دهد
بگذار شب؛
بر دوش خسته‌ام بگذارد
قدم راستینش را...
تاپریدن ِ خنده‌های زرد
بر گلوی انتظار
و شتاب ِ شب‌تاب ِ اندوه
بر پیکره‌ی تنهایی
و عبور شفاف ِ مرگ
از سنگ‌ریزه‌های ترس
سخاوتمندانه‌ترین فرود آزادی باشد
روی باند گورررر
که می‌رهاند مرا
از مرگی خجالتی...
*شاهزاده*