احسان سیاوشی شاعر نهاوندی

آقای "احسان سیاوشی" شاعر همدانی، زاده‌ی سال ۱۳۶۸ در نهاوند است.
وی فوق لیسانس مدیریت بارزگانی دارد و مدیریت انجمن امید صبا نهاوند را بر عهده دارد.
▪نمونه‌ی شعر با گویش لری نهاوندی:
(۱)
حتی اَر برف بیا وا تو بُهارَ عزیزم
وا تو اَ ابرای تر شادی موارَ عزیزم
همه دنیا وِرَمه قواله بی حتی شوام
شوامم وا تو بیه پُرَ ستارَ عزیزم
خنه ی لوای تو اَ همه دنیا بیتره
خنیا خوشگل تو شادی میارَ عزیزم
زنیی وا تو منه وِ آخر خط مِکَشه
آخرش هرجا بره موم دوارَ عزیزم
هرچند اُ شاخه ی بید یادگاری اِشکِسهَ
ولی جای قلبمو ریی اُ چنارَ عزیزم
هرکجا بام وِرَ تو دنیایی اَ نو میارم
دنیای بی تو ورَم مث مزارَ عزیزم.
▪نمونه‌ی شعر فارسی:
(۱)
چه ناخدایانی
در آبی چشم‌هایت سرگردانند
و چشم انتظارند
فانوسی روشن شود
آنها را نزدیک کند به ساحلی
پر از عاشقانه‌های آبی
آنها آخرین پیپشان را
با سرخی چشم‌هایت روشن می‌کنند
تا شاید دریا
با نگاه عاشقانه‌تری
در چشم‌هایشان آرام بگیرد
در چشم‌های تو
نا خدایانی را می بینم
که هرگز به ساحل نرسیده‌اند.
(۲)
می‌نوازم آهنگی غمگین
با سه تاری از جنس موهایت
که روی پیراهنم جا مانده است
و نگاه می‌کنم
به صداقت خوابیده‌ی گوشه اطاقمان
که هیچ صدایی بیدارش نمی‌کند
حتی موسیقی با فته‌ی موهایت
می‌توانم ببینم رفته‌ای
اما
قبل از رفتنت
آویزان می‌شوم
از تنهایی
از سه تار
اصلاً از هیجان نبودنت
ستاره‌ها روی سرم می‌چرخند
هذیان می‌گویم
می‌بینم تو نیستی
و من این‌بار
تار موهایت را
می‌بافم وتمام می‌شوم.
(۳)
زیر سایه‌ی این ابرهای سیاه
روبه روی همین سایه‌ها
در آغوش این شهر خاکستری
بین آدم‌هایی
که با سایه‌هاشان هم آغوشند
دنبال تو می‌گردم
می‌گویند
جایی همین جا، همین نزدیکی
دل داده‌ای به سایه‌ی کوتاه‌تری
اما من
چگونه پیدا کنم تو را
میان این همه تاریکی
و چگونه پیدا کنم تو را
که مدت‌هاست
آب شده‌ای
زیر سایه‌ای
که آفتاب را از تو گرفته است.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)