📚 درسنامه ی ۴٢ (قافیه درس ٧)

بسم الله الرحمن الرحیم
انواع حرف ردف
ردف اصلی
ردف زاید
حروف مدّ و لین و یا مصوت های بلند
(( آ )) و ((او )) و (( یی )) که پیش از حرف روی بیاید و یا به فاصله ی یک حرف ساکن پیش از حرف ( روی ) واقع شود ردف اصلی نامیده
می شود و آن حرف ساکن را که میان حرف روی و ردف اصلی قرار می گیرد ردف زاید گویند.
مثال ١
چشم تو خواب می رود یا که تو ناز می کنی
نی به خدا که از دغل چشم فراز می کنی
((ا )) در ( ناز ) و ( فراز ) ردف اصلی هستند
مثال٢
از می عشق نیستی هر که خروش می زند
عشق توعقل وجانش را خانه فروش می زند
(( او )) در ( خروش ) و (فروش ) ردف اصلی هستند
مثال ٣
واقعه ای بدیده ام لایق لفظ آفرین
خیز معبّر زمان صورت خواب من ببین
((یی )) در
(آفرین ) و ( ببین )) ردف اصلی است.
مثال ۵
مصوت الف در یاد و شاد ردف اصلی
مثال ۶
ردف مرکب مانند: وخ در دوخت و سوخت
مجموع ردف اصلی و زاید را ردف مرکب
می گویند
مثال ٧
در کلمات آفتاب ، دیر ، دور
مصوت های بلند آ و یی ردف اصلی
مثال ٨
« س » در دوست و « خ » در ریخت ردف زاید هستند
قافیه ای که حرف ردف داشته باشد (( مُردَ ف )) نامیده می شود و اگر تنها ردف اصلی داشته باشد آن را مردف به ردف اصلی گویند و اگر زاید هم داشته باشد آن را مردف به ردف مرکب خوانند.
رعایت ردف اصلی و زائد در بیت الزامی است.
سید هادی محمدی
پی نوشت :
منابع قافیه در آخرین درس ارائه خواهد شد.