شعرناب

*بزرگ‌هایی که هرگز کوچک نمی‌شوند*

کوچک‌هایی که با تمام بزرگ جلوه دادن‌هایشان هرگز بزرگی را تجربه نمی‌کنند و بزرگ‌هایی که با کوچک‌شمردن و نادیده گرفته‌شدن‌هایشان هرگز کوچک نمی‌شوند...
گاهی پیش آمده کوچک‌هایی را بزرگ کرده‌ایم که جایگاهی در بزرگی ندارند، اما اغلب ما عادت داریم برای اینکه خود را قوی و اصیل نشان دهیم به ضعیف‌های کوچک پناه بریم و بزرگ‌ها را نادیده بگیریم تا به خیال خود از نردبان اعتبار بالا رویم؛ تا آنجا که گاهی ضعف‌های خود را با پشتیبانی از بزرگ‌های کوچک پنهان می‌کنیم، در حالی که نمی‌دانیم با بزرگ کردن کوچک‌ها علاوه بر اینکه دستاورد مهمی به دست نمی‌آوریم چه ضربه‌ی سهمگینی به لحاظ شخصیتی به خود وارد می‌کنیم و در این میان چیزی هم از بزرگی و اصالت بزرگ‌ها کم نمی‌کنیم.
*دود اگر بالا نشیند کسرشان شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاترست*
*شاهزاده*


2