کلمات بارانی

‍« به نام خداوند بخشنده ی مهربان»
حتی یک آیه در قرآن نمی یابی که بگوید، به خدا و پیامبران، اعتقاد داشته باشید، آنجا سخن از "ایمان" است نه اعتقاد. فعل قرآن، "ءامِنُوا" است نه "اِعتَقِدُوا".
پس موُمن باش و عقیده مند مباش، زیرا؛
با موُمن، احساس "امنیت" می کنی، با معتقد احساس خطر
موُمن، آزاد و آسان گیر است - معتقد، فضول و سخت گیر
موُمن، دریا دل است و معتقد، پر از حد و مرز
موُمن، یار مردم است - معتقد، مزاحم شان
موُمن، هشیار است - معتقد، وسواس
موُمن، همه جا احساس امنیت می کند - معتقد، فقط در جمع خودشان
موُمن، نشاط می آورد و آرامش می دهد -
معتقد، می ترساند و اضطراب می بخشد
موُمن، از حق همه می گوید - معتقد، از حق خودی
موُمن، خود را تسلیم کرده است - معتقد، تحمیل
خدای موُمن، ارحم الراحمین است - خدای معتقد، ذهنیاتش
موُمن، کتاب خدا را می خواند برای رهایی - معتقد، می خواند تا آیه ای بر علیه کسی بیابد
موُمن، از عقیده مندی بدور است - معتقد، از ایمان
موُمن، همیشه "اکنون و اینجا" ست - معتقد، در توهّم
موُمن، حقیقت گراست - معتقد، آرمان گرا
بهشت موُمن، در "حال" است - بهشت معتقد، قرار است که بیاید
پیامبر موُمن، "رحمهُُ للعالمین" است - پیامبر معتقد، یکی شبیه خودش
موُمن، در اختیار حق است - معتقد، در اختیار احساساتش
موُمن، ذهنش را نرم و پذیرا کرده است - معتقد، ذهنش را تیز و آماده ی حمله.
نیروی موُمن، حکمت اش است - نیروی معتقد، زورگویی اش
مدینه فاضله ی موُمن، قلب خودش است که عرش رحمان است - مدینه فاضله ی معتقد، چیره شدن بر این و آن.
از "عقیده"، داعش زاده می شود،
و از "ایمان"، حافظ و مولوی و میرفندرسکی ...
قُل لَم تُوُمِنُوا وَ لکِن قُولُوا اَسلَمنَا وَ لَمَّا یَدخُلِ الاِیمانُ فِی قُلُوبِکُم ( بگو؛ شما ایمان نیاورده اید بلکه بگویید اسلام آورده ایم، زیرا هنوز ایمان به قلب های شما وارد نگشته است!)
بر گرفته از کتاب "کلمات بارانی"
#مسعود_ریاعی