امر آموزش

به نام خداوند یکتا و بی همتا
با سلام و عرض ادب و احترام خدمت مدیریت محترم و اساتید گرامی و کلیه عزیزان ارجمند.
بر هیچ کس پوشیده نیست که انسان پس از تولد و با وزیدن باد نفس، اولین مقامی را که کسب می کند ، «اسم» می باشد و پس از آن مقام های دیگری را ممکن است بدست آورد .
همینکه باد نفس بایستد تمام عناوین حتی «اسم» از آدمی گرفته می شود و فقط عنوان «میّت» را به خود اختصاص می دهد که یک عنوان همگانی می باشد.
چه خوب است که بر پیمان انسانیت و اخوت بمانیم و در این دریای طوفانی هماهنگ پارو بزنیم تا کشتی که بر آن نشسته ایم حرکتی موافق و قابل قبول داشته باشد.
شاید با امید به خداوند مسیر رسیدن به سرمنزل مقصود را پیدا کردیم و به آن نیز رسیدیم.
از بنده حقیر بهتر میدانید که در جامعه انسانی امر آموزش در اولویت است. پس آن را جدی بگیریم.
اگر توان آموزش دادن را دارید از آن دریغ نفرمایید.
ولی خدای نکرده جایگاه سد این راه مهم شدن عاقلانه نیست.
برای یک آموزش خوب و مؤثر در هر سطحی مواردی لازم و ضروری است:
اول:
محیطی آرام و عاری از عوامل مخل و تنش زا، که با درایت مدیریت محترم فراهم شده است. و زحمات ایشان قابل تقدیر است.
سپاس
دوم:
آموزش دهنده(معلم یا استاد)که با معلومات اندوخته ی خود و یا با معلومات گرد آوری شده به یاری گیرندگان آموزش می آید و مسیر یادگیری را هموار می سازد.
((از ابتدای ورودم به این مجموعه ی ارزشمند، نقد ها و آموزش های جناب سید هادی محمدی عزیز را مستمر، مفید، پر بار و برخوردار از دیدی وسیع دیده ام و تحفه ای جز تشکر و قدردانی ندارم)). البته دیگر اساتید هم زحماتشان قابل تقدیر است.
سپاس
از بزرگی پرسیدند که:( علم معلم مهمتر است یا هنر معلم؟ گفت؛ هیچکدام بلکه عشق معلم) اگر چنین عشقی در سر کسی هست بسم الله... بنده و شاید خیلی از عزیزان مایل به استفاده باشیم.
نکته:
به تجربه دریافته ام که سنگ اندازی در امر آموزشِ درست ، به هر دلیلی بسیار خطرناک است و زخمی عمیق بر پای سنگ انداز وارد خواهد کرد(خواستم خاطره ای ملموس را در این خصوص بیان کنم که به دلیل مجازی بودن محیط منصرف شدم).
در پایان از همه عزیزان کمال تشکر را دارم و حلالیت نیز می طلبم
بدرود و در پناه حق باشید
با تقدیم احترام: محمد گلی ایوری