دراگو اشتامبوک شاعر اهل کرواسیدکتر "دراگو اشتامبوک" شاعر و سفیر جمهوری کرواسی در تهران زادهی سال ۱۹۵۰ میلادی، در یکی از جزایر کرواسی است. وی که در اواخر مأموریتش در ایران قرار دارد، از این سفر که سال ۲۰۱۹ آغاز شده، با کولهباری سنگین میرود؛ شامل ۲ کتاب به زبان فارسی، چندین رویداد فرهنگی، یک بزرگداشت برای او و مصاحبه با مطبوعات و رسانهها و نیز مطالعه درباره فرهنگ قدیمی ایران، مخصوصا ایران باستان. او پزشکی بوده که سالها در لندن کار کرده و به تحقیقات بیماریهای کبد و واکسن ایدز کمک کرده است. وی که سابقهی دوستی با "مادر ترزا" را هم دارد، پس از یورش به کشورش و قتل عام مردم در جنگ بالکان، سیاستمدار شد اما همواره یک شاعر بوده است. از زمان فروپاشی یوگسلاوی تاکنون سفیر کرواسی در حوزهی کشورهایی چون برزیل، کلمبیا، ونزوئلا، هند، سریلانکا، مصر، ژاپن، کره جنوبی، پاکستان و ایران بوده است. او با اسطورهها آشناست و در هر نقطه از جهان هم که ماموریت داشته، با مفاهیم اسطورهای آن کشورها ارتباط خوبی برقرار کرده است. وی عضو انجمن نویسندگان کرواسی و انجمن قلم کرواسی، انگلستان و ژاپن نیز هست و با بیش از ۷۰ کتاب شعر، به زبانهای مختلف، که وقتی دربارهی رنجهای بشری صحبت میکند، احساساتش برافروخته میشود. اشتامبوک دریافتکنندهی جوایز معتبری در کرواسی و جهان است. امپراطور ژاپن در سال ۲۰۱۹ میلادی نشان «طلوع خورشید با ستاره طلایی و نقرهای» را به او اعطا نمود. او پایهگذار همایش شعر و زبان به نام "کرواِیشیا رِدیویوا" در شهر سِلتسه در کرواسی است که چندی پیش از سوی یونسکو به عنوان میراث معنوی جهانی به ثبت رسیده است. ▪نمونهی شعر: (۱) [دماوند] دماوند، ای کوه کهن، ای کوه نو، ای نگاهبان آتشعنان آتشفشانتبار، پای در بند یخ و برف ای دریاچهی یخبسته در دل دهانهی آتشفشان، ای البرزشاه - ای کرانگاه قهرمانان زرتشت. ای شعری تکهتکه شده با فریادهای مکرر، ای زیبایی لبریز از بزرگی، ای آرامش دور از هیاهو و یورش توفانها، نگاه برفگرفتهات درناها و یوزپلنگهای کوهستان را در گسلها دنبال میکند. من سراپا اشتیاقم برای تو، ای دماوند، ای پیوند عشق آسمانی و زمینی. در یادها، کومهعلفها در گذرند، انگار در وطن جدید؛ و بر سینهی تو؛ جویبارهای پاک، پیروز بر سنگها و صخرههای راهبند، در راه زاگرس، بهسوی خلیج فارس، تا هرمز... • برگردان به فارسی: ابتهاج نوایی گردآوری و نگارش: #زانا_کوردستانی
|