نظریهٔ لاپلاس

قرآن وپيدايش جهان
«قرآن و گاز بودن كليه ي ستارگان و سيارات در بدو خلقت»
-«ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء وَهِيَ دُخَانٌ...»﴿فصلت/11﴾
« سپس به افرینش اسمان پرداخت در حالي كه گاز و دود بود...»
«علم نوین اثبات كرده كه در ابتداي خلقت كرات آسماني به صورت گاز و دود به هم چسبيده و متصل بودند و بعدها به مرور زمان بر اثر فشردگي و تراكم شديد گازها تبديل به جسم شدند. اين واقعيت علمي اولين بار توسط «لاپلاس» رياضيدان و منجم مشهور فرانسوي در حدود 2 قرن پيش اظهار گرديد و امروزه نجوم با دستاوردهاي جديد خود صحت فرضيه ي علمي لاپلاس را ثابت كرده است.
بر همين اساس دانشمندان معتقداند كه 67 عنصري كه كره ي عظيم خورشيد را تشكيل مي دهند، تشكيل دهنده ي كره ي خاكي ما نيز هستند، عناصري از قبيل هيدروژن، هليوم، كربن، ازت، اكسيژن، فسفر، آهن و... دانشمندان همچنين دريافته اند كه عناصري كه در خورشيد و زمين يافت مي شوند در ساير كرات نيز وجوددارند و صرفا ميزان آنها متفاوت است.
دكتر بوكاي مي گويد:«كوچكترين تخالفي ميان معلومات قرآني و روش جديد راجع به تشكل جهان وجود ندارد»(كتاب عهدين، قرآن و علم نوشته ي دكتر بوكاي، ترجمه ي دكتر حسن حبيبي ص 201)
علم بر آن است كه جهان با مجموعه ي ميلياردها كهكشانها و كراتش در ابتداي آفرينش به صورت گاز به هم چسبيده و پيوسته بوده است تا اينكه انفجار عظيمي رخ داد كه هنوز صداي مهيب و دهشتناك آن از 15 ميليارد سال پيش به گوش مي رسد.