سید رضا مؤید شاعر مطرح آئینی

سیّد رضا مؤیّد فرزند سیّد محمد متخلص به «مؤیّد» در سال 1321 ه. ش در مشهد در خانواده‌ای مذهبی و علاقمند به امور دینی متولد شد، و پس از تحصیلات ابتدایی به شغل آزاد روی آورد. مؤیّد با مطالعه اثر ادبی و دیوانهای سایر شعرا از آغاز جوانی به سرودن اشعار به ویژه مدایح ومراثیمذهبی پرداخت، وی از شاعران ناموراهل بیتپیامبر (ص) به شمار می‌رود.
از مؤید تاکنون سه دفتر به نام «گلهای اشک»، «جلوه‌های رسالت» و «نغمه‌های ولایت» منتشر شده است.
یاثامن الحجــــج /شعر از سیدرضا موید
من کیستــــم ؟ گدای تو یــا ثامن الحجــــج
شرمنـــده عطــای تــــو یــا ثامن الحجــــج
بالله نمـــی روم بر بیگانگـــــان بــه عجــــز
تا هستـــــم آشنــــای تو یا ثامن الحجــــج
از کـــار من گــــره نگشاید کســـی مگــــر
دست گره گشــــای تــــو یــــا ثامن الحجج
تــا آخـــــرین نفس نکشــــم دست التجــــا
از دامـــن ولای تـــو یــــا ثامـــن الحجــــــج
خورشید سطح خــاک به پیش ملایک است
آن گنبـــد طلای تــــــو یــــا ثامن الحجـــــج
سر خدای هستی و راز و نهـــان مـــــاست
روشن بـــه پیش رای تـــــو یا ثامن الحجج
خواهــــم زبخت همت و از حـــق سعادتی
تا ســر نهــــم به پــــــای تو یا ثامن الحجج
باشــــــد صفـــــای صبــــح نشابور یــادگار
زانفــاس جانفــــزای تـــو یا ثامن الحجــــج
دارالشفاست کــــوی تو و خود توئی طبیب
درد مـــن و دوای تـــو یـــــا ثامن الحجـــج
جائی کـــــه گفتــه مــــدح تو سالار انبیـــا
مـــن چون کنــــم ثنـــای تو یا ثامن الحجج
هستی چـــو پاره تـــــن پیغمبــــــر خدای
جــــان جهـــان فـــــدای تو یا ثامن الحجج
چون می شود که دیده من هم برد نصیب
از دیـــــــدن لقـــــای تو یا ثامــــن الحجـج
سوزد همیشه لاله صفــت قلب دوستــان
از داغ ابتـــــلای تــــو یــا ثامــــن الحجـج
همناله با جوان دل افســــرده ات جــواد
گرییـــــم در عــــزای تـــو یا ثامن الحجج
با پیکـــــر تو زهر جگر سوز تا چه کــرد ؟
خود دانی و خــــدای تـو یا ثامن الحجـــج
بنما عنایتـــی به ( مویـــد ) کــــه نسپرد
راهی بجــــز رضــــای تـو یا ثامن الحجج
مدح امام حسین (ع) /از سيد رضا مويد
مهر تو را به عالم امكان نمي دهم
اين گنج پر بهاست من ارزان نمي دهم
گر انتخاب جنت و كويت به من دهند
كوي تو را به جنت و رضوان نمي دهم
نام تو را به نزد اجانب نمي برم
چون اسم اعظم است به ديوان نمي دهم
جان مي دهم بشوق وصال تو يا حسين
تا بر سرم قدم ننهي جان نمي دهم
اي خاك كربلاي تو مهر نماز من
آن مهر را به ملك سليمان نمي دهم
مارا غلامي تو بود تاج افتخار
اين تاج را به افسر شاهان نمي دهم
دل جايگاه عشق تو باشد نه غير تو
اين خانه خداست به شيطان نمي دهم
گرجرعه اي زآب فراتت شود نصيب
آن جرعه را به چشمه حيوان نمي دهم
تا سر نهاده ام چو مؤيد بدرگهت
تن زير بار منت دونان نمي دهم