آواره همدانی
استاد زنده‌نام "مهدی تعجبی" متخلص به "آواره همدانی" شاعر ایرانی ساكن فردیس کرج، در سال ۱۳۱۹ خورشیدی، در شهر همدان به‌دنيا آمد.
او از ۱۲ سالگی شروع به شعر گفتن کرد و در اشعار طنزآمیز خود، روزگار خود و مشکلات آن دوره را به ورطه نقد کشید.
اين شاعر به خاطر مبارزه با حکومت پهلوی و تحت تعقيب بودن از دست ساواك به طور مستمر محل زندگی خود را تغيير می‌داد و به همين دليل آواره همدانی لقب گرفت. چاپ يكی از اشعار انتقاد آميز اين شاعر نسبت به وضعيت حجاب و ترويج فرهنگ برهنگی در دوران پهلوی در روزنامه‌ی توفيق، پيش از انقلاب اسلامی سبب شد تا ساواك وی را تحت تعقيب قرار دهد.
مجموعه اشعار و نوحه‌های مذهبی ايشان با عنوان آواره در كتابی توسط انتشارات آرام دل به چاپ رسيده است.
وی پس يك سال و نيم بستری در خانه بر اثر سكته، ظهر ۲۷ آبان ۱۳۹۳ دار فانی را وداع گفت و در آرامگاه سرحدآباد كرج به خاك سپرده شد.
▪نمونه‌ی شعر:
(۱)
انتهای شب تاریک جهان نزدیک است
صبح بی‌سابقه در عمر زمان نزدیک است
عید مسعود نجات بشر عصر نوین
که فراتر بود از وصف و بیان نزدیک است
سایه وحشت و غم از سر انسان برود
روزگاران خوش عدل و امان نزدیک است
می‌شود صحنه گیتی ز صفا رنگ بهشت
نوبهار آید و پایان خزان نزدیک است
چشم دل باز کن و از افق مکه ببین
رایت ناصر دین را که چسان نزدیک است
گرچه تاریخ ظهورش ز خلایق مخفی است
لیک پیداست ز آثار و نشان نزدیک است
مژده بر آمدن مصلح موعود دهد
هاتف غیب که ای منتظران! نزدیک است.
(۲)
گر خاک زمین، یک‌سره الماس شود
هم‌رتبه سلمان، همه ناس شود
در صبر و جوان‌مردی و ایثار، کسی
هیهات که چون حضرت عباس شود.
(۳)
غم فرزند آدم تا به محشر
نویسی گر همه دفتر به دفتر
ملائک یک‌صدا گویند با هم
نگردد با غم زینب، برابر.
گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی