به یاد استاد
درود به روح پر فتوح ابروی شعر فارسی استادهوشنگ چالنگی .
با آرزوی پرنده شدن پر کشیده ای
ای مرغ سحرناله ما را ندیده ای
کوچ از دیار خاکت بخیر باد
اینک که چاره جز این را ندیده ای
فاطمه گودرزی
هوشنگ چالنگی شاعر معاصر اهل ایران سال 1320 در مسجد سلیمان به دنیا آمد. چالنگی در کنار شاعرانی چون احمدرضا احمدی، بهرام اردبیلی، مجید فروتن، پرویز اسلامپور و بیژن الهی «شعر موج نو» و در ادامه آن «شعر دیگر» را پایه‌گذاری کرد. او فرزند یکی از ملاکین و بزرگان ایل ممبینی است. هوشنگ چالنگی مدت سی سال در آموزش و پرورش مسجدسلیمان خدمت کرد.
چالنگی نخستین بار توسط «احمد شاملو» در مجله خوشه به جامعه ادبی ایران معرفی شد اما پس از تقابل با شعر شاملو به جرگه شعر دیگر پیوست و این باعث شد شعر او دچار تغییرات نحوی زبان شده و تمامیت معماری آن را تحت تأثیر قرار گیرد. احمد شاملو هوشنگ چالنگی را آبروی شعر فارسی می‌دانست. همچنین بسیاری از منتقدان چالنگی را بهترین شاعر شعر ناب خوانده‌اند. چالنگی گرچه تا مدت‌ها دفتر شعری منتشر نکرد اما همواره در شعر معاصر ایران حضور داشته است. آثار منتشر شده چالنگی «آن‌جا که می‌ایستی»،«نزدیک با وب مهجور»، «زنگوله تنبل»، «آبی ملحوظ» و «گزینه اشعار» هستند.
ایشان در دوم آبان ۱۴۰۰ در سن ۸۰ سالگی درکرج به دلیل سکته قلبی در گذشت
خانه ابدی ایشان واقع در امامزاده طاهر قطعه ۱۱ شماره ۸ است