شاه شاه پریان

* شاه ِ شاه پریان *
توئی آن جلوه گـه ِ باغ بهاران قـشنگ
پیکرت شاخه گل ِ تازه بستان قـشنگ
پری ِ جنت عشقی،مـَلـَک مـُلک خـدا
خوشترین عـطرگل ِ روضه رضوان قـشنگ
دیده ات چشمه ای از شعشعه ی شاه فلق
چهره ات کوکبه ی ماه درخشان قـشنگ
سینه ات مرمری از حوض زلال کف ماه
قامتت نازترین سرو خرامان قـشنگ
زلف تو طعنه زن ِ ظلمت یلدائی شب
گونه ات سرخ ترین لاله نعمان قـشنگ
شفق از گونه تو رنگ بگیرد به افق
تا کند جلوه در آئینه ِ چشمان قـشنگ
شاه ِ شاه پریان ، تاج سر ِ عالمیان
شده مهمان دلم در شب هجران قـشنگ
رقص در رقص بیا ، در سحرم وقت نسیم
همچو رقاصه گل ، با تن عـریان قـشنگ
بوسه در بوسه نشان، بر لب خشکیده من
تا کـَشـم شهد گل از غنچه خندان قـشنگ
مست مستم بکن از باده یاقوتی لب
تا شوم یوسف آن چاه زنخدان قـشنگ
بارش دیده من بر کف سر شانه تو
خوش تر ین سمفونی شُر شُر باران قـشنگ
خیزد از باغ تنت رایحه دلکش یاس
هان تو ای تازه گل ِ خوش پر الوان قـشنگ
نفست همنفس دختر محبو به شب
که به آواز کشد بلبل خوش خوان قـشنگ
دامنت پر شده با ناز عـروسان چمن
واز شمیم خوش گل های گلستان قـشنگ
« ادلی » از دختر گل گفت ، از آن حوری خاک
تا بخواند سر ِ گل نغمه ، هـَزاران قـشنگ
میراسماعیل جباری نژاد
م - ادلی
کوکبه = به معنی شکوه = جلال =عظمت و همراهانی که پیشاپیش شاه در حرکت می شدند
فلق = سپیده صبح
* شاه فلق = کنایه از خورشید
افق = کناره آسمان ، حد فاصل قسمت مرئی و نامرئی آسمان ( نقطه پایانی دید در آسمان )
شفق = سرخی افق هنگام غروب
هـَزاران = به معنی بلبلان