شعرناب

سلام حضرت بانو(ع)

به نام خدا
《 من از زبان رضا با تو درد دل دارم
مگر که پاسخ این «اشفعی لنا» بدهی 》
سلام حضرت بانو(ع)
سلام بر شما که معصوم هستید و کریمه‌ی اهل بیت علیه السلام
بارگاه و ضریح مقدست سالیان متمادی است که کوچه و پس کوچه‌های قم را طواف‌گاه خیل بی‌شمار عاشقان و رهروانت کرده است؛ کاش ما را هم به شمار بی‌شمار آرزومندان زیارتت داخل کنی!.
معصومه جان!
به گل وجود شماست که خاک قم، گوشه‌ای از بهشت شده است و جن و انس و فرشتگان همه در تلاش زیارت‌اش؛ مرا چرا نمی‌خوانی؟!
کویر از حضورت نورانی می‌شود و پنجره‌های بسته به شوق دیدار روی ماهت هر شب مهمان طلوع خورشید خواهد بود؛ پس چرا مرا به دیداری پر از عاشقی دعوت نمی‌کنی؟!
آه ای بانوی من!
ای تفسیر معصومیت!
ای بهانه‌ی غربت!
ای دلبسته ی ولایت!
ای ترجمان عاشورا!
ای همچون زینب کبری!
دلبستگان و دل‌شکستگانت را به فراموشی نسپار!!! که در این خاک و این دیار، کریمی به کرامت تو ای کریمه‌ی اهل بیت(ع) اهل جود و سخاوت نیست.
بانوی من!
معصومه جان!
مرا ببخش اگر نتوانستم برای عرض ادب، شرفیاب شوم اما در هر جای این جهان پهناور که باشم؛ دلم مبتلای شماست و به وقت دلتنگی‌هایم، سلام می‌دهم:
السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ وَلِيِّ اللَّهِ
السَّلامُ عَلَيْكِ يَا أُخْتَ وَلِيِّ اللَّهِ
السَّلامُ عَلَيْكِ يَا عَمَّةَ وَلِيِّ اللَّهِ
السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ.
و این جمله را زمزمه خواهم کرد:
«یا فاطِمَهُ اشْفعی لتا فی الدنیا و الاخره و لِی فِی الجَنَّهِ فَاِنَّ لَکِ عِنْدَ اللّهِ شَأناً مِنَ الشّأنِ»
#بهناز_طیبی


1