بوسه ی دو روح

««خوشحالم که خداوند تو را در سر راه من قرار داد، حتی به اندازه چند دقیقه، که ثانیه به ثانیه اش را با وجودم شکر کردم»»
گاهی خداوند دو انسان را با دو دنیای متفاوت ناگهان طوری در سر راه یکدیگر قرار می دهد، که گویی هر لحظه آن حادثه ای شگفت انگیز در حال وقوع است، شگفتی به وسعت عشق یا به اندازه چشیدن طعم زیبای حقیقت (انسانیت)، که البته گفته اند تلخ است اما بسیار بسیار زیباست! و تو احساس می کنی در درونت گلی می شکفد، یا نوری وجودت را نوازش می کند، این لحظه ها را عشق می کنی، اما تا به خودت می آیی، وقت رفتن است، و شاید ده دقیقه بیشتر نگذشته که باید بگویی خداحافظ......، شاید حتی نیمی از آن لحظه ها هم به سکوت گذشته باشد، اما تو ده سال جوانتر شدی...لحظه ای به کوتاهی بوسه ی دو روح.....