شعرناب

زمین که می خوری

گاهی وقتا لازمه زمین بخوری
تا ببینی کیا پشتتون هستن
کیا باعث رشدتن...
کیا میرن...
کیا همه جوره میمونن!
گاهی لازمه جوری زمین بخوری که زخمی بشی؛
زخما تو باز بذاری؛
ببینی کیا نمک میپاشن؛
کیا مرحم میذارن؛
کیا با تو هم دردن.
کیا هم خود دردن!
هیچوقت تا زخمی نشی نمیتونی بفهمی کی چه رفتاری میکنه!
دست یه کسایی نمک می بینی که روشون قسم می خوردی
و یه کسایی مرحم میذارن رو زخمات که اصلا یادشون نبودی!
آنقدر مات و مبهوت رفتار اونا می مونی،
که کلا یادت میره زمین خوردی و
زخمات دیگه نمی سوزن اینجا
این جیگرته که میسوزه...
که چرا به بعضی ها بیشتر از لیاقت شون بها دادم،
بعضی ها رو هم فراموش کردم!
زمین که می خوری
می بینی کیا هنوز کنارت ایستادن و نرفتن...
زمین خوردن گاهی از زندگی کردن هم واجب تره،
چون میفهمی با کیا زندگی کنی


1