به کجا چنین شتابان؟

بسم الله الرحمن الرحیم
حلال، یعنی مهیا کردن مسیر نزولملائکه ی عقل
و بالطبع حرام، یعنی جلوگیری از تغذیه ی جهل پیرامون کشاندن نفس به زیر.
عشق به معنای رایج فریب است!
عقل و عشق هر دو در واقع در ایستگاه یکی مانده به آخر همان عقل معنا میابند، اما برای فهم بهتر مانند خیلی از بزرگان ایندو را جدا از هم در نظر میگیریم و در مثالی پر مغز اینچنین درک میکنیم،
که
عقل چون نور خورشید
برای سالک الی الله است
و عشق چون گرمای آن.
کودک وقتی در دامان مادر
و پدر رشد میکند ابتدای راه
خدا را اشتباها پدر و مادر میبیند.
عشق رایج اشتباهی است که متاسفانه خیلی ها کودکانه از آن رد نمی شوند. قطعا من در مورد حلال آن (در مسیر ازدواج) صحبت میکنم. وای به حال حرام که دام شیطان است.
و اما چرا دو کلمه از اسماء تبارک و تعالی خداوند در مسیر الی الله با هم پیوند میخورند و به آرامش می رسند تا از کثرت به وحدت الوجود حق و توحید برسند؟!!!که خوب چه جای عجب که در این معناست (( ما خلقت هذا باطلا سبحانک )) قرآن.
اگر انسان کمی اندیشه میکرد به گفته ی قرآن: پاک و منزه است خدایی که همه ممکنات عالم را جفت آفریده چه از نباتات (و حیوانات) و چه از نفوس بشر و دیگر مخلوقات، به توحید الله پی میبرد.
اگر انسان به روز رستاخیز ایمان که هیچ یقین پیدا میکرد آیا آنقدر بی مهابا با فرصت خود بازی میکرد؟
به کجا چنین شتابان؟!
گاهی باید به عمر گران خویش نهیب زد
به حکم سوره ی مبارکه ی تکاثر
که چه زیبا نهیب میزند در کثرت ماندگان را!!!