ابرسبک پیشرو

انقلابی در شعر فارسی/
اَبَر سبک پیشرو:
آنچه نگارنده، سبک یا اَبَرسبک
پیشرو خوانده است، گونه هایی از شعر را
در بر می گیرد که نمی توان آنها را
تنها در یکی از دو اَبَرسبک شعر سنتی یا
شعر نو قرار داد بلکه پلی میان آنها هستند و جنبه های نوآوری در حال پیشرفتی دارند.
گونه های شعری سه گانی، سروش،
سه گلشن، شعرسبز(چندآهنگ)، شعر آمیزه
و تا حدودی غزل پست مدرن،
زیرمجموعه‌های شعر پیشرو هستند.
پردازش عروضی نوع سوم یعنی
رویکرد وزنی متفاوت با روش سنتی
و حتی نیمایی در (برخی) مصراع یا
مصراع واره های شعر - که گاهی
در شعر سروش و فراوان در شعر
چندآهنگ (شعر سبز) استفاده می شود
و قابل گسترش به سایر گونه هاست-
از دیگر امتیازات در حال پیشرفت در
شعر پیشرو است.
این شیوه ی پردازش وزنی
(عروض نوع سوم)، فوایدی دارد از جمله:
قابلیت انتقال به حال و هوای عاطفی دیگری
برپایه ی تغییر وزن
و همچنین گنجاندن واژه ها و عباراتی که در
وزن اصلی شعر سنتی و نیمایی نمی گنجند
و البته می خواهیم به سبکی موزون تر و
قاعده مند تر از شعر سپید، عرضه شوند.
#محمدعلی_رضاپور (مهدی‌)،
مرداد 1399 کوچنَمای خورشیدی، بابل.