من کجای این زندگی ام؟
یه جاهایی لازمه فقط برای خودت باشی ،
بدون لحظه ای فکر کردن به اطراف و آدم هاش..
حتی برای چند ساعت هم که شده
لازم داری که دو دو تا چهار تای
این دنیا رو بزاری زمین و به خودت فکر کنی..
یه جاهایی باید بایستی، بایستیو
از خودت بپرسی * من کجای این زندگی ام؟!!*
یه وقتایی این حقته که دست
دلتو بگیری و بری به کلبه ی آرامشی
که توی زاویه دار ترین کنج ذهنت
ساختی و شده زادگاه ممنوعه ترین آرزوهات..
جایی که میشه اسمشو گذاشت مامن تنهایی...
ما لازم داریم یه وقتایی برای خودمون زندگی کنیم.
برای داشته هامون تو تنهایی
جشن بگیریمو برای آرزو های به یغما
رفتمون اشک بریزیم.
یه وقتایی لازمه محکم بایستیمو
بدون هیچ نرمشی حقمونو بگیریم.