محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
يکشنبه 27 خرداد 1403
روزجهاد كشاورزي (تشكيل جهادسازندگي به فرمان حضرت امام خميني -ره-)، 1358 هـ ش 10 ذو الحجة 1445
Sunday 16 Jun 2024
مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خظ قرمز ماست. اری اینجاسایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..
يکشنبه ۲۷ خرداد
دوستت دارم‌های من
پایان نمی‌پذیرد
نگاه گرم تو
در چشمان جستجوگر من
بعد از انتظاری طولانی
خواب دیدم امام آمده
برعکس دوستت دارم
برعکس میخندم
راه‌ها میگویند
دل بکن از همه کس، راهی شو
سایه‌ها میگویند
پس ِهر پنجره‌ای تاریکیست
أشکم ببین به پایِ غمِ توچکیده است
عقلم برای عشقِ تو از سر پریده است
خار و خَسَم به پایِ تو ای عشقِ
اینجا چه بغضی گلوی مرا درون خاک می فشارد..
مژده بر اهل ولا از جانبِ پیکِ سعادت -بر جهان تابیده نورِ هفتمین شمسِ ولایت
لب دریا
با خودت نشسته ای
بی آنکه لبی داشته باشد
از جاده ی بی عبور خواهد آمد
از جانب کوه طور خواهد آمد
روزی که فراق می شود بی معنا
گلبانگ خو
هرگز ندانستم مهر در کجای دلم لانه دارد
که اینقدر بی تفاوت در همه جا لانه میکنم
کبوتریم در گیسوانت
با تو در شهر دلم یکسره پاییز نبود
نگذاریم
که یک رنگی ما
باعث
رخوت دلها گردد
می دانم که ماندنم
بندی است بر پاهای خسته ات
ز تو ای شیخ که در میکده ها سرمستی
ز تو دیدیم که خورشید چه رسوا می کرد
سرو قامت ، لب شکر ، لحنِ صدایش معجزه
چَشمِ سبز و نافذش ، عمقِ نگاهش معجزه
مستی ام افزون کند لمسِ
جاده است این، یا که جولانگاه مرگ؟
طوفان اگر به خانه ات زند استوارباش.
در تک تک لحظه های زندگی برقرار باش.
راست و دروغ مشرک نا معلوم و اعمالش بر ضد مظلوم
..خانه ای می ساختند
به نام خانه ی دردمندان
نوری از زات یقئن آن شهه خؤبان علی
اوست از عالم ماؤرا مظه‍ر پاكان علی
مرد تدلیر ؤلایت گوهر یک دا
دوباره شب شد و دلم غزل بهانه می کند
نام نامی ترا هر کس که آرد بر زبان
لاوانی کورد
یان لە اَنفال هه‌ڵپڵۆسکیان
یان که لە هه‌ڵه‌بجه ده‌رمان خۆر...
غرورت را مچاله کن!
روزنامه‌ی عمرت،
بدون این صحفه هم
[خوب]
ورق می‌خورد.
ل
تو دیگر با دلم کاری نداری
بر این آشفته یک راهی نداری
که گفتت
صراط مستقيـم حق ، كه ديـده است
فقط گفتـه است و آن شـنيده است
به
گفت : بیا و بنده ی رب باش
حیاتت را شیرین و، مربا کردنش با من
قلبم را
پر از ترانه کن
تا همیشه
برایت بخوانم
هـوای مـاهِ فروردیـن نشان از بـوی روی تـوست
گل اُردیبهشت عطرش ترواش‌بخش بوی توست
دوازده بـرج خو
میدونم داری میری از پیش من
هی به من میگی منو صدا نزن
چی شده بعد ی عمری زندگی
میخای از من بگزری ب
خوش موسمی رسید و زمان غدیر شد
بشکفت عشق و وضع زمین دلپذیر شد
من غنچة گلهای تو را دیدم و لَرز
دیشب به خودم گفت: خودم، بیدَم و لَرز
گفتم تو کهِ هَر بارِشِ باران،
کنارت راه رفتن تو خیابون
مثه پرسه زدن توو شانزلیزست
اورگ سوزون کاغیذدا یازماخ اولماز
کور قویویا سو توکمینن سو اولماز
من ز نماز خسته ام، روزه ی خود شکسته ام
لابه‌لای روشنایی سبز بهار گیر کرده بودم
که ندایی مرا به گرما فراخواند
آری !
در گوشم زمزمه شد
سیب یا گندم چه فرقی می کند؟
آدم عاصی سزایش غربت است
تو گل عشق منی، کی بچینم تورو
اگر از کوچه ی عشقم گذشتی، ببینم تورو
دانید که علتش خیانت به شماست
شب ، من و تْو قافیه ها گم شده پیدا بُکُنید ، بیا ک توْ حجلهٔ غم ، شبم رو
مات و مبهوتم از این اَلفاظ ها
دلخورم از این صداقت باز ها
هیچ مسئولی ندارد ترس از
روزِ رستاخیزِ «ح
روسری سر کن
آتش‌بس شود
میان من و باد
... چون فرشته نیستی یا موجهای کاسپین
باز گردانی هر آنچه داده ام را بی سؤال...
نیم قرن از زندگی ام را به دوشم می کشم
بی تو اندازهء بت های جهان بد کیشم
شیوهء مستی و رندی نرود از پیشم
در ره عشق تو نیکو صفتان وا ماندند
من از وفا به جفا از عطش به سراب رسیدم
ای کاش می شد که...! ولی دیدم نمی خواهد
ایـن زخــمِ کهنه تا ابــد مرهم نمی خواهد
صبر را قامت تو بخشیدی به آن
مهر تو افزون ز دنیا و زمان
اینکه می بینی این حال و روزِ من است ،
اینکه حالم به حالتِ قمردرعقرب افتاده ،
برای اینست که ایمانم
شب رهسپار است
به سوی فردا
بی هیچ نوری
بی هیچ روزنه‌ای
از امید
بفرداواینده ای
که دور از دست رسو
نا پیداست
بیگانه چه کار است بدین وادی پر نور
کین جا شبحی هست از آن جلوه رازش
آنان که زدند
این همه سال چشم به تو دوخته ام.....بانگاه..سرد تو سوخته ام........گفتم که شوی معشوق من .....گویا که
تو همانی که در آشوب‌ترین لحظه مرا میفهمی
بغض خاموشی لب‌های مرا می‌شنوی
این آخرین دیدار دل با یار بود...
با آنکه بعضی ها کسی جز غم ندارند
خیلی از این مردم همین را هم ندارند
قدم خسته ام ای عشق به صحرا نرسد
این جنونی که مرا هست به لیلا نرسد
هم قدّ آغوش منی و دلربایی
درمعبد گل بوسه ام قبله نمایی
همچو فرش کهنه ای به زیر پا افتاده ام
درمیان قوم و خویشانم جدا افتاده ام
گره بر چشم تر افتد به هنگام جدایی ها
چو ساحل در بغل گیرد تن گرم بیابان را
من دلواپسم
حق با تو خستم
من احساسم
روی چشما تو بستم
ساز یه ملودی احساسی
میشه حسمو دلی بشناسی
م
هر کجا پا می گذارد سنگ ها دُر می شود
در زمین با بودنش .. جایِ خدا پُر می شود
قیمت عشق ندارد به جهان کاهش و افت
پاییز تا گردنم زرد شده
و درختان از پنجره کافه افتاده‌اند
قهوه‌ام ریخته و...
باهیچ طریقی که نشد رام شود
جنس دلش از وسایل چینی بود
احمدصیفوری
مجموع ۱۲۴۷۶۴ پست فعال در ۱۵۶۰ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
مهرداد مانا
وحید سلیمی بنی
احسان فلاح رمضانی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
منا فریدونی 
محمدکریمی (پویا) 
ولی دیگه نمیشه 
