شنبه ۳ آذر
نیایش عارفان خواجه عبدالله انصاری
ارسال شده توسط احمدی زاده(ملحق) در تاریخ : يکشنبه ۱۸ تير ۱۳۹۶ ۰۴:۰۳
موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۷۵۳ | نظرات : ۵
|
|
نیایش عارفان "خواجه عبدالله انصاری"
.
الهی! خواندی تأخیر کردم. فرمودی تقصیر کردم.الهی! عمر خود بر باد کردم و بر تن خود بیداد کردم.الهی! اگر کار به گفتار است بر سر همه تاجم و اگر به کردار است به پشه و مور محتاجم.الهی! بیزارم از طاعتی که مرا به عجب آرد. مبارک معصیتی که مرا به عذر آرد.الهی! اگر بر دار کنی رواست، مهجور مکن و اگر به دوزخ فرستی رضاست، از خود دور مکن.الهی! گناه در جنب کرم تو زبون است، زیرا که کرم تو قدیم و گناه اکنون است.الهی! اگر عبدالله را بخواهی سوخت، دوزخی دیگر باید آلایش او را و اگر بخواهی نواخت، بهشتی دیگر باید آسایش او راالهی! اگر یکبار گویی بنده من، از عرش بگذرد خنده من.الهی! همه از تو ترسند و عبدالله از خود زیرا که از تو همه نیک آید و از عبدالله بد.الهی! گفتی کریمم امید برآن تمام است. چون کرم تو در میان است نا امیدی حرام است.الهی! اگر امانت را نه امینم، آن روز که امانت می نهادی می دانستی که چنینم.الهی! همچو بید می لرزم که مبادا به هیچ نیرزم. فریاد از معرفت رسمی و عبارت عاریتی و عبادت عادتی و حکمت تجربتی و حقیقت حکایتی.الهی! اقرار کردم به مفلسی و هیچکسی. ای یگانه ای که از همه چیز مقدسی. چه شود اگر مفلسی را به فریاد رسی.
.
|
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
|
|
|
|
این پست با شماره ۸۱۰۶ در تاریخ يکشنبه ۱۸ تير ۱۳۹۶ ۰۴:۰۳ در سایت شعر ناب ثبت گردید
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
سپاس از این پست زیبا
ظاهراً شيخالاسلام عبدالله انصارى (۳۹۶-۴۸۱) نخستين سجعساز فارسى است.
خواجه عبدالله انصاری تصنيفهابى دارد که معروفتر از همه، مناجاتهاى او است و اين رسايل، سرتاسر مسجع است.
اسجاعى که خواجه عبدالله آورده است، نوعى شعر است؛ زيرا عبارات او بيشتر قرينههایی است، مُزدَوَجْ، مرصّع و مسجّع؛ که گاهى به تقليد از ترانههاى هشتهجایی و قافيهدار عهد ساسانى، سهلختى است.
برخی از کتب فارسى که به وى نسبت داده اند؛ عبارتند از: رسالهٔ اسرار، مناجاتنامه، نصايح، زادالعارفين، کنزالسالکين، قلندرنامه، محبتنامه و هفتحصار.