پست های وبلاگ

سلام بر همگی
بنده خوب میدانم که در این مدت چه اشتباهاتی مرتکب شده ام و بابت آنها هم عذرخواهی کرده و همواره و به صورت استمراری عذرخواهی هم میکنم.
جناب مدیر محترم: نوشتن برای من یک نیاز است،مثل خوردن و نوشیدن و اگر ننویسم بیمار میشوم و دق میکنم .اصلن من معتادم ،معتاد نوشتن ،اگر ننویسم افسرده میشوم و البته کسی برای دلش چیزی نمینویسد،مردم مینویسند تا خوانده شوند ،تا به اشتراک برسند و تکثیر شوند ،نوشتن خودش نوعی تولید مثل است ،با این تفاوت که اینجا مغز و فکر است که میزاید ،هر چند گاهی ناقص،گاهی عجیب الخلقه و گاهی اصلن فرزند مرده بدنیا می آورند همین مغزها...
خواهش میکنم یکبار دیگر به من اجازه بدهید بنویسم و آثارم را به اشتراک بگذارم ،چون ارزش نوشتن را میدانم و از قدرت روحی و درمانی اش کاملن آگاهم.بنده در زندگی ام و در بدترین شرایط مالی هم از کسی خواهش نکرده ام ،اما در این مورد اینکار را عار نمیدانم.
لطفن اگر امکان دارد،اکانت قبلی بنده با نام علی میرزایی (هیچکاک)را دوباره باز کنید تا بتوانم دوباره بنویسم با همان نام و تخلص.
البته قول خواهم داد پای هیچ شعری اظهار نظر نکنم و سرم در لاک خودم باشد.
بابت مسائل پیش آمده باز هم از شما و جناب شیخی بزرگوار و دیگران عذرخواهی میکنم ،امیدوارم این لطف را از من دریغ نفرمایید که اگر قبول نکنید انگار دارویی را از بیماری دریغ داشته اید.با تشکر
علی میرزایی(هیچکاک)

---

 

---