پست های وبلاگ

 تنها ، با ریزش امید میلادی هست . ای برگهای خشکیده بر درخت، فرو ریزید تا بهار منتظر، پشت دروازه های شهر وارد شود.

یا مُحوّلّ ُالحول والاحوال ، بهار که می شود شاعر می شوم:

چه خوش است بهار باشد

فال حافظ ، مي خیام ، لب آبی

عابدی توبه شکسته

بزند چنگ به مویی

گل همیشه بهارم یادت بخیر

 سکوت تو وُ پر حرفي من

من به تاراج خزان میمانم

تو به آن فصل بهار.

 یادت نیست ؟ گفته بودی: بهار می آید ، عاشق می شویم ، تُرنج می چینیم ، دستهایمان را شانه می کنیم!.

آب شدن قندیل ها ، سفرچلچله ها، نوید بهارنمی دهد؟ درانتظار کدام معجزه ای؟