شعر پریسکه چیست ؟
پریسکه واژه ای کهن و ایرانی ازفارسی میانه و به معنای جرقه کوچک آتش
است.
بنیان شعر پریسکه توسط شاعر نوپرداز معاصر علیرضا بهرهی (متولد ۱۳۵۴ در خرم آباد، اکنون ساکن تهران، دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشتهی علوم سیاسی است) صورت پذیرفت
که در کمترین زمان مقبول شعرا وادبای کشور واقع گردید.
شعر پریسکه درمورخه 91/8/8 به شماره ثبت ۵۸۷۱ توسط وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی ثبت گردید.
درحال حاضربیش ازچندهزارنفر در داخل وخارج ازکشور به سرایش پریسکه به
زبانها ولهجه های مختلف مشغول بوده و بیش از ده انجمن ومحفل متمرکز پریسکه درسطح
کشور ایجادشده است .
تعریف شعر پریسکه :
پریسکه یک قالب جدید شعر ایرانی است که براساس فرهنگ اسلامی
ایرانی وبارویکرد مقابله باورود عرفانهای نوظهور وعرفانهای شرقی
ایجادگردیده است .
پریسکه متشکل از 2 یا 3 یا 4 فصل (مصراع) بوده و شاعر می تواند
درصورتی که تمامی ویژگیهای شعر پریسکه را رعایت نماید دریک فصل هم شعربگوید.
پریسکه می تواند سپید ونیمایی یاموزون ومقفی باشد به شرط آن که تساوی
عروضی درفصل ها اعمال نشود .
موجز بودن و موجزگویی مؤلفهی اصلی این قالب است. در این قالب از کلیه آرایههای ادبی همچون ایهام، جناس و تشبیه استفاده میشود، تصویرسازی کاری مهم در نوشتن پریسکه است که مخاطب را وادار به تفکر میکند و مفهوم چندلایهای تولید میکند.
علت استقبال زیاد ازین سبک به عقیده آقای بهرهی به چند عامل وابسته است؛ اول این که ظرفیت شعر کوتاه، ظرفیتی بکر و دارای پتانسیل بالایی بود که در شعر کوتاه ایران وجود داشت اما مجرا و محل مناسبی برای به راه انداختن این سیل خروشان وجود نداشت. عامل دیگر این که در شعر پریسکه، شاعر توانایی به تصویر کشیدن تمام توان شعر و قلم خود را دارد و دست شاعر به شکل فوق العادهای جهت خلق مضامین گوناگون باز است و در کل محدودیتی برای شعر وجود ندارد به جز محدودیت ساختاری، عامل سوم این که در شرایط کنونی وقت و زمان مردم به گونهای است که قصاید بلند و مثنویهای طولانی خارج از حوصلهی آنهاست و همه چیز حتی در عرصهی ادبیات داستانی به سمت کوتاه شدن رفته است و دیگر از رمانهای چند صفحهای خبری نیست. در شعر هم به همینگونه است و پریسکه شعری است که در حین کوتاهی از تمام اصول شعری پیروی میکند.
در حال حاضر، پریسکه به عنوان یک قالب جدید شعری برای کشورهای اطراف شناخته شده، در کشورهای فارسی زبان از همان روزهای اول، پیگیری و استقبال قابل مشاهده بود و فعالیت در فضای مجازی بلافاصله فارسی زبانان خارج از کشور را با این قالب آشنا کرد و آثار زیادی از آنها به دستمان رسید. مانند استاد شاه ولی، شاعر افغانی. علاوه بر این شعرای عرب و کرد و … پریسکههایی تولید کردهاند که با زبان خودشان بوده است.
تولید پریسکه با زبانی غیر از فارسی نشانهی گسترش این قالب است و علت آن ظرفیت بالای شعر پریسکه است که از عمق فرهنگ و تمدن ایرانی- اسلامی نشات گرفته و جوابی به نیاز ذهن جستجوگر جوان معاصر در دنیای شعر و ادب است. شاید به جرأت میتوان گفت قالب پریسکه اولین یا شاید قویترین قالبی باشد که توانسته است به غیر از حیطهی زبان فارسی، به عنوان یک شعر مستقل در سایر زبانها وجود داشته باشد و این قالب مختص زبان فارسی نشده است.
برای گسترش پریسکه از همان روزهای اولیهی شکلگیری، استاد احمد فولادی طرقی، سیروس ذکایی، دانیال رحمانیان، حسین سعیدی، افسانه راز، سمیرا صفاری و همچنین آقای دانیال رحمانیان و سید محمد آیت الهی از شهرستان جهرم و بسیاری از بزرگان دیگر کمک زیادی کردهاند.
کتاب «سپیداری که به باران میپیچد»
مجموعه اشعار بیست و سه پریسکهسرا است که توسط آقای بهرهی گردآوری شده و توسط انتشارات نهر به چاپ رسیده است.
در کل ۱۰ انجمن شعر پریسکه وجود دارد که انجمن مرکزی متشکل از ادبا، شعرا و اساتید هر هفته در تهران برگزار میشود و به پریسکهخوانی و نقد و کارگاه آموزشی می پردازند.
پ.ن.: مطالب از وب سایت ها جمع آوری شده است.
درود بانوی عزیزم
پست مفیدی بود
خسته نباشید