پست های وبلاگ

عزرائیل چون شبحی سیاه میبینم دلم گواهی میدهد که عاقبت سختی در پیش دارم خبری از دروازه نور نیست خبری از دیدن آن جوان زیبا رو شال سبز بر کمر و دفتر موتش نیست

لحظه لحظه حیات از وجودم رخت میبندد با شلاقی از آتش به خاکستر در تاریکی میشوم از درد چشمهای می بندم چون چشم باز میکنم در  قبر تنگی اسیرم تاریکی است که همه وجودم را فرا گرفته در زیر چرخ فشار لرز و ترس و خفقان و وحشت همه وجودم را فرامیگیرد از درد و ترس قدرت تشهد گفتن ندارم در تاریکی و ظلمت فرو رفتم دیکر جسمی ندارم نیست یاری مرا برهد از بلا

دوسایه به من نزدیک میشود کاش فرشته رمان باشد نه نکیر و منکر

 می رسند دو چهره خشمگین می پرسند خدایم کیست  دندانم قفل شده ترسم نمی گذارد کلمه از وجودم یا فریادی از من جاری شود  چهره فرشتگان بر من درنده تر میشود می بینم جوانی زیبا تاریکی  را می درد می نشند کنار م  در کوشم میگوید بگو  الله  بگو می پرستم خالق محمد(ص) پیامبر اکرم می  رهم از سوال پرت می شوم در یک بیابان بیا بان تنهایی خشک و سوزان و خاموش برهوتی سخت دل آزار آن جوان زیبا درکنارم هست نعره ای از پشتم میشنوم چون بر پشت خود مینگرم سگی درنده میبینم  میدرد بازویم میزند فرار

می نالم می پرسم  چیست آن سگ نا زیبا جوان زیبا می گوید من اعمال خوب توام و آن سگ اعمال بد توست و تو در برهوت هستی  من فریاد میزنم من یک فرمانده از لشکر خدا هستم زخم و دردم به مرگ در راه خدا بود این چه مصیبتی نا روا در حق منست جوان فریاد میزند زبانت زبان شیطان شده تفکر و شعور و عقلت به خشم نا روا شده می پرسم گناه من چیست من چه کرده ام

 جوان زیبا با مهربانی می گوید در عملیات بدر5چرا نیروهای ارتش که قدرت پدافندی عملیات سخت را نداشتن گذاشتی چرا عاشقان خدا را به مرگ زنجیر بستی دقت و اندیشه عالی به کار نبستی گفتم جهلم بود اشتباه کردم جوان گفت دوستت اشتباهش از تو بیشتر بود اما خدا اورا بخشید اما تو وقتی که عملیات شکست خورد وقتی که نیروهای ایثار گر عاشق که دوستانشان دربغل شان شهید شد در سخنرانی  به تو سیب و گوجه زدند توفرار کردی چرا به دلجویی آنها نپرداختی چرا برای اینکه  بازخواست نشی برای غرورت دست به یک عملیات نا فرجام  در آن عملیات خواستی بزنی و با زما نی  که به دشمن دادی نیروهای بسیاری از رزمندگان در بمباران هوایی کشته شدند تو خدا را از عشقبازی بندگان عاشق دل پاکش محروم کردی غرورت همچون شیطان شد به خدا کفر ورزیدی توبه نکردی  عشق به پست و مقام فروختی و متوجه نشدی چه بلایی سر خودت آوردی نترسیدی که خدا لحظه ای رهایت کند فکر کردی کسی هستی خودت را بالاتر از آن بسیجی  وسربازصفر کیلومتر دانستی  

نا لیدم و نالیدم گفتم  چه کنم خدا به بخشد مرا برهم از این بیا بان پر بلا گفت از سلاح عشق و ایمان استفاده کن گفتم آن سلاح  عشق و ایمان چیست گفت

اشک و آه و فریاد و دعا تواضع و فروتنی خشیت   ازخود گذشتی بخشش مهر و خلوص و صداقت و نجابت سادگی و عطوفت اما چطوری گفت

 گفت چو ابراهیم  خلیل (س)

گفتم بر این راه   گذر از گناهان به عذاب گفت نه این  وادی وراه  راه گم کرد ه گان  و غیر عاشقان است تو عاشق بودی و به خطا رفتی بگذر از دل بسوز چون کمیل گفتم چگونه  گفت خنثی سازی مینها با دل نه با ماشین و سیم چین گفت بسوز چو ابراهیم(س) و احمد(ص) وحیدر(ع) بسوز در عزای حسین(ع) حیدر بکن توبه چون حر پر ازاشک  چشم تر با قلب بخشنده تن بزن فریاد به معبود مهربان بر هر وضع که هستی تو مهربانتر از هرچیز بر من و تن اعمال نیکم نا پدید شد   من ماندم و حسرت و اندوه و فریاد