سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید
منو کاربریاعضای آنلاینمعرفی شاعران معاصرانتشار ویژه ناب
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
♪♫ صدای شاعران ♪♫پر نشاط ترین اشعار۲- یاری از خداوند ۳- ... شور دریا... ۴- ☄️ مهر☄️ ۵- دلار رسوا ۶- ...\\"واو\\"... ۷- 📚صد سال تنهایی📚 ۸- عدم .فرق علم وفلسفی ۹- شیدایی ۱۰- بهشتم کانال تلگرام شعرنابتقویم روزپنجشنبه 22 آبان 1404
23 جمادى الأولى 1447 Thursday 13 Nov 2025 حمایت از شعرناب |
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
 |
 |
|
| 
این پست با شماره ۱۵۸۶۴ در تاریخ پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۴ ۱۰:۴۷ در سایت شعر ناب ثبت گردید
۴۰ شاعر این مطلب را خوانده اند
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)،محمدرضا آزادبخت،محمد حسنی،مهرداد عزیزیان،فاطمه بهرامی،زهرا حکیمی بافقی (الههی احساس)،یاسر کریمی،مجتبی شفیعی (شاهرخ)،زهرا مددی،رضارضایی ( بیقرار)،دکتر سیدمحمدرضا لاهیجی،شاهزاده خانوم،علی نظری سرمازه،محمد گلی ایوری،مرتضی میرزادوست،نگار صادقی(سبز)،سیده نسترن طالب زاده،مریم عادلی،منوچهربابایی،مدینه ولی زاده جوشقان،مهدی بدری ماشمیانی(دلسوز)،ابوالحسن انصاری (الف رها)،دانیال فریادی،جمیله عجم(بانوی واژه ها)،ابراهیم کریمی (ایبو)،روح اله سلیمی ناحیه،امیر سجادی،ناهید بخشنده(آوید)،مهدیس رحمانی،سجاد رجبی (گلشن)،سیدعلی دیواندری،افسانه نجفی،مهدی محمدی،بهروز چارقدچی (مجنون)،نوا راد،سجاد فرهمند،محسن حسینی پور،دانیال حاجی زاده (اشک)،نادر امینی (امین)،طاهره حسین زاده (کوهواره)
نقدها و نظرات
 دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۰:۰۵
گذری بر گلدشت ادبیات پارسی(۱)🌺آرزو دارم هماره، باشی آزاده؛ عزیزم چون سهی سروِ بلندِ بوستانهای صفاخیز زهرا حکیمی بافقی مقطع غزل ۱۶۸ از کتاب نوای احساس واژگان: «آرزو»؛ «آزاده»؛ «سهی» و «سرو»، ایهام تناسبی است به نام «سرو» پادشاه یمن و دخترانش به نامهای: «آرزو»، «آزاده» و «سهی» که به ترتیب، همسر پسران فریدون؛ به نامهای: «سلم»، «تور» و «ایرج» شدند. ✨✨✨✨ فِرِیدون یا آفریدون از برجستهترین چهرههای اسطورهای ایرانزمین است. او پسر آبتین و فرانک و از تبار جمشید است و با یاری کاوهی آهنگر، بر ضحاک ستمگر چیره شد و او را در کوه دماوند زندانی نمود؛ سپس خود، پادشاه جهان گردید. فریدون از پادشاهان پیشدادی در شاهنامهی فردوسی است. او جهان را میان سه پسر خود بخش نمود: سرزمین «روم» را به سلم، «توران» را به تور و «ایران» را به ایرج که کوچکترین پسرش بود، بخشید و چون ایران را به ایرج داد، سلم و تور به ایرج، رشک برده، ایرج را کشتند. فریدون پس از آگاهی از این رخداد، ایران را به نوهی ایرج؛ یعنی منوچهر بخشید. شنبه ۱ شهريور ۱۴۰۴ ۱۰:۲۳
گذری بر گلدشت ادبیات پارسی (۲)🌺_ سیمرغ پرندهای است افسانهای؛ که مانند ققنوس در کوه قاف (کوهی افسانهای که گرداگرد زمین را پوشانده) آشیان دارد. سیمرغ نماد خرد، دانایی، آیندهنگری و قدرت است. _ شاعران متعددی در آثارشان برای بیان مفاهیم مورد نظر خود، از «سیمرغ» بهره بردهاند. _ در شاهنامهی فردوسی، سیمرغ نقش مهمی در داستانهای پهلوانی دارد. زال را پرورش میدهد و به رستم در نبرد با اسفندیار یاری میرساند. _ عطار نیشابوری در منطقالطیر از سیمرغ بهره برده است و گفته: گروهی از مرغان برای جستن و یافتن پادشاهشان سیمرغ، سفری را آغاز میكنند. در هر مرحله، عدّهای از آنان از راه بازمیمانند و به بهانههایی پا پس میكشند؛ تا اینكه در نهایت و پس از عبور از هفت مرحله، از گروه انبوهی از پرندگان، تنها «سی مرغ» باقی میمانند و با نگریستن در آینهی حق درمییابند كه سیمرغ در وجود خود آنهاست. درنهایت، با این خودشناسی مرغان جذب جذبهی خداوند میشوند و حقیقت را در وجود خویش مییابند. پنجشنبه ۲۷ شهريور ۱۴۰۴ ۰۶:۳۲
به نام پگانهسرایندهی دیوان آفرینشهماو که به قلم سوگند سرود 🌿🌺🌿 خودکارِ کنارِ دفترم خواب نداشت عادت به سکوت و قرصِ اعصاب نداشت با ساعت و سایه دوست بود امّا صبر مانندِ کتابِ شعرِ سهراب نداشت ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سیّدمحمّدرضالاهیجی ساکوتی. هند. دهلینو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پ ن: مرگ لازم برایِ شاعر نیست نسرودن خدایِ مُردنِ ماست! 🌿🌺🌿 دستانم قلم بشوند اگر غیر از حسّ حقگویی چیزی دیگر بتپد در نبض قلمم #زهرا_حکیمی_بافقی 🌿🌺🌿 امروز، روزی است که باد، عطرِ حروفِ کهن را با خود میآورد. امروز، روزِ نوازشِ نغمههایی است که از جانِ سیمرغ برآمده و بر پردهی دلِ مردمان این سرزمین نشسته است. روزِ شعر و ادب فارسی، تنها یک یادبود نیست؛ نفس کشیدن در هوایی است که فردوسی و حافظ و مولانا و سعدی و پروین و نیما در آن دمیدهاند. زبانِ فارسی، تنها واژهها نیست؛ رودی است خروشان از تاریخ، عشق، حماسه و حكمت كه از دامنِ كوهسارانِ بلندِ اندیشه جاری شده و در دشتهای پهناورِ جانِ ما آرام گرفته است. هر بیت، هر مصرع، گوهری است که در دلِ این رود، میدرخشد و جهان را روشن میکند. در این روز فرخنده، بیاییم گوش بسپاریم به نجوای ربابِ رومی، به طنینِ دفِ حافظ، به صلابتِ شاهنامه و به لطافتِ ترانههای خیام. بیاییم سپاسگزار این میراثِ جاودان باشیم؛ میراثی که هر کلمهاش، دری است به جهانی از زیبایی و معرفت. باشد که این زبانِ شیرین و آسمانی، همیشه زنده و پویا بماند و در سینهی هر فرزندِ این مرز و بوم، چون نگینی بدرخشد. پاینده باد زبان فارسی، نوروزگاهِ همیشگیِ جانِ ما. #سیدعلی_منصوریان 🌿🌺🌿 يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۰۷:۱۶
بزرگ که شدممادرم ادای بچگی هایم را در می آورد و من، سالهاست ادای بودنش را! * زن - (مادر) آسان ترين راه و نشانه پيدا كردن خداست. بداهه سید حاج فكري احمدي زاده(ملحق), [18/12/2023 01:49]لندن تقدیم به روح مادرم🖤  يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۰۷:۳۰
درود استاد بانو حکیمی پست ارزشمندی ست حتما شرکت می کنم
 يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۰۷:۵۳
درود بانو حکیمی بافقی گرامیبه پاس زحمات بیدریغتان و به سیاق فراخوانهای قبل در سایت محترم سرودهای تقدیم میکنم🙏🌺 فاعلاتن مفاعلاتن، فاعلاتن مفاعلاتن رستگاری ساعتم را حراج کردم تا کمی بیشتر بمانم سعی کردم اگرچه اندک بیخبر خوشخبر بمانم نان زدم در خیال و خوردم تا به شوق هنر بمانم ناگهان در سرم کسی گفت تا ابد هم اگر بمانم... زندگی را چگونه باید زندگی کرد و خون نبارید ؟ از بلندای کوه تردید بیمحابا پریدم اما روی دریای طبع تردم چون نسیمی وزیدم اما آسمان را ستاره بستم ماه را سر کشیدم اما مثل فرهاد ِ نغمههایم غیر شیرین ندیدم اما... ابر ِ پروار ِ رستگاری بر سر بیستون نبارید میشناسم شبیه تیشه سختی ِ کوهپایهها را با طلوعم همیشه هر جا دیدهام خشم سایهها را راه خود را ادامه دادم میشنیدم کنایهها را با وجودی که در مسیرم سر بریدم گلایهها را... بر بیابانِ عزم ِ جزمم جز سراب و سکون نبارید . . . زندگی را چگونه باید زندگی کرد و خون نبارید؟  يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۱۸:۴۷
سلام استاد مهربونم  خیلی هم حرکت زیباییست  حتمنی سر فرصت یه شعر میذارم...  سلامت و ثروتمند باشید 
دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۶:۱۷
وقتی که لَبریزم از اِحساسِتتاریکی شب سَرنگون میشه پَر میکِشم تا خندههای ماه قلبم به یاد تو جوون میشه سُر میخورن دَردا میرَن بیرون وقتی به یادت با خودم تنهام صبح ِ قشنگی میرسه از راه لبخند میشن پشت هم، غمهام چِک میکنم عکساتو از گوشی توو روزگار ِ سَرد و سَرسَختم وقتی که زومم روی لبخندت بیتاب میشم بیتو رو تختم سَر میکنم با یاد روزایی که مینوشتی بیتو میمیرم غمگین نکن چشمای نازترو من بیتو از دنیای خود سیرم تو خونه عطرت زود پر میشه از خاطراتت بوسه میچینم تنها نِشستم کُنج ِ تنهاییم از دورها رویاتو میبینم حَجم ِ حضورت داره حس میشه پرواز کردم سوی آغوشت دستاتو وا کن مهربون من مُحکم بگیرم توی آغوشت *شاهزاده* تقدیم به شما استاد خوبم برای تلاشهای زیبایتان در زندهنگهداشتن روز ملی شعر و ادب فارسی... در پناه حق
 سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۴ ۱۲:۱۹
درود بر استاد بانو الهه ی احساس خداقوت کار زیبا وارزشمندی است من هم روز ادب فارسی وسالروز گرامیداشت شهریار را تبریک ع ض می کنم واین روز ارزشمند را به فال نیک می گیرم و شرکت می کمم در این حرکت قشنگ با آرزوی سلامتی وموفقیت روز افزون ازعاشقی باطعمِ دلتنگی وغم سیرم ازقصه ی تکراری پاییز دلگیرم از اینکه با دلشوره ها کشتی بگیرم هِی از اینکه در خواب و خیال مبهمی گیرم از رقصِ غمگین قلم درشعردردآلود از اینکه دارد می کند این فاصله پیرم هر برگِ تقویمِ دلم آبستن زخمی است فصلی ملال آور شده تصویر تقدیرم جامانده ام از کاروان شادمانیها یک روزِ اشکی در کنار شعر می میرم بایدعوض کرد این تم تار جهانم را اززندگی شد تلخی واندوه تفسیرم باخودببراین خسته را تا روشنای عشق ازدخمه ی تاریک شب باید که پر گیرم دیگر نمی خواهم بمانم همدم حسرت ازعاشقی باطعم دلتنگی وغم سیرم ✍️جمیله عجم (بانوی واژه ها) اردیبهشت ۱۴۰۳ ************** پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۴ ۲۳:۰۰
درود شعر نام بیرقی بود که در قفای گورستان کوهی را سوار بر اسب پادشاه می کرد شعر نام مرد ناشنوایی بود که با پری های دریایی تا سپیده دم ترانه می خواند این چه وانمودی ست همهمه ی واهمه در خنده ی زنی که مدام در پی خواستن آبستن از باران می شد رد خواستن من بهتان لب های بی ویرایش در تشنگان تشت خون ست این چه آشوب همهمه ای ست قصر ی به دریا نرسیده با لحن باران آشنا بود همسایگان لب نوشین در خواب شعر دارند شبیه دودی که افتاده افتاده از آتش ها می ترسید شعر اگر قدم به نا رنج من سریر غروب را پای گاو ها قربانی کند اشکها افتاده از لاف شک جویبار سخن را عاجز سنگ ها می کند عاجز ...... با احترام محمدرضا آزادبخت تقدیم به استاد بانو حکیمی که همواره از محضرشان آموخته ام شنبه ۱ شهريور ۱۴۰۴ ۲۱:۱۹
درود لبریز از وسوسه ی شعرم قبل از اینکه طلوع بهانه ای برای مرداب ها داشته باشد لبریز ازاسطوره های غیر پرستش شده قبل از اینکه دادگری چیره بر داد خود شود لبریز از لب ناریزم تا اندوهی شعر مرا سست و بی تدبیر کند صلای زمین در نشیب رستگاران مسیح آمیز جنون ابلیس را خواهد دید ای بانگ تباه شده از بی بانگی شکل شعر من مست شده از فریادی بی حماسه ست وقتی ماهی ها خارج از حوض حیاط دعوی سلطانی می کنند وقتی فرشته ها نگون سار از نیکبختی خود می شوند وای وای وای این چه حکایتی نهفته در پهلوی کلام داری قلم نام اکنون پادشاه شعر است زیرکانه هولم می گیرد از مردی که اندرز وارانه غولی را به خانه ی خود مهمان می کرد ساحت ساعت ها عمارت دقیقه ها ثانیه ی به گور خوابیده را مهمان مام بی بیرقی می کرد غیرت شعر من ورای خاک بیرق هاست ورای خاک بیرق ها......... باتقدیم احترام محمدرضا آزادبخت دوشنبه ۳ شهريور ۱۴۰۴ ۱۰:۵۲
درود از اینکه مدام در پی کودکان آستانه ی خورشید را به همسایه قرض می دهی هناسه هناسه طعم دریا را در دهان خود داری برگرد تا هناسه وارانه به خورشید بفهمانی هر همسایه ای گور شنیده های خود نیست خونین تر از خون چه کسی لاله ها می فهمند تا مرز جنون خون بر آستان داشته باشند از اینکه دوباره بی کس و بی داد تنها در گورستان به ملاقات خارهای روییده شده می روی به گور من بفهمان خاری در پای خورشید فرو رفت با تقدیم احترام محمدرضا آزادبخت  يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۰۹:۱۴
✍ زنده بادا کشور ایران ما! آب و باد و، خاک و آتش، مینمایند این صدا:* تا هماره، زنده بادا، کشورِ ایرانِ ما! کشوری که: مردمانش، مِهر را، سرلوحهاَند؛ مِهرورزیهاست، رسمِ کیشِ مهرِ سینهها! «سرزمینِ آریایی»؛ «سرزمینِ مادری»؛ خاکِ گلگونی که هست از: خونِ یاران، باصفا! آبیِ مِهر است، جوشان از: زلالِ چشمهها؛ خاکِ آن، گرما گرفتهستاز: گُلِ نورِ خدا! از کران، تا بیکرانش، هرکجا رو میکنی، با دلت حس میکنی، گرمای شوری ناب را! در میانِ دشتهای باصفای مرزِ مِهر، از فرازِ کوهِ الوند و، دماوند و، دنا، انعکاسِ نغمههایی دلنِشان، پیچیده اَست؛ آخشیجان میزند، بر جانمان اینسان ندا:* زنده بادا، اینچنین خاکِ وسیعو، آبِ پاک! باد زنده، تا همیشه، آتشِ مِهر و، وفا! شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف-احساس) پ. ن: * «آخشیجان»: عناصر اربعه؛ که عبارتند از: «آب»؛ «باد»؛ «خاک» و «آتش». کاربرد این عناصر در سخن، یکی از مواردی است که آرایهی مراعات نظیر را بهوجود میآورد. در بیتِ نخستِ غزلِ «زنده بادا کشور ایران ما»، هر چهار عنصر آمده؛ در بیت پایانی، کاربردِ سه مورد از عناصرِ چهارگانه؛ یعنی: «آب»؛ «خاک» و «آتش»، با فعل دعایی«باد»، آرایهی ایهام تناسب را شکل دادهاست.  يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۱۴:۲۹
غزلی از حقیر رضارضایی « بیقرار» در مقابل غزل زیبا و شنیدنی شهریار بزرگ 👇👇👇. آمدی جانم به قربانت ، ولی رفتی چه زود آن چنان کز آتشی ، گرما بماند در وجود نوش دارویم شدی تا بِفْکنی در تاب و تب بعدِ مرگم نازنین داروی بی حاصل چه سود ؟ وعده ام دادی به فردا ، یا به فرداهای پس غافل از این ، عمر ما را داغ هجران می ربود نازنینا ما ز مِهرت ، مُهره بر دل بسته ایم مِهر ماهی کِی توان از مُهره ی دل ها زدود ؟ عمر ما کوتاه و خرما بر نخیلی بس بلند ساغری در دستِ ساقی دلبری ها می نمود شور فرهادم ببین ، مجنونِ مجنونم کنون بس که شیرین می زند لیلای محزونم به رود یک شبی راحت نخفتم زین تطاول های دهر بختِ خواب آلوده ام در جای چشمم می غنود چون پریشان می کند هر جمعِ خاطر را قضا درعجب باشم که چون ازهم نمی پاشد وجود؟ در فراقش بلبلان را جز به خاموشی مخوان دانه خواهد از فرازی صیدِ دل آید فرود بیقرارا ! بیقراری های خود را وا مَنه بو که واصل گردَدَت خمخانه ای اندر سجود ( فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن ) #رضارضایی « بیقرار »  يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۱۴:۳۳
(۱)وقتی هوسِ پگاه میکرد خدا یک لحظه تورا نگاه میکرد خدا چشمت شبِ شعر و روزِ نقّاشی بود هر بار سفر به ماه میکرد خدا ┅═༅𖣔༅═┅ (۲) پیغامِ خدایِ شهر در چشمش بود لبخندِ بدونِ زهر در چشمش بود یک مردِ شبیهِ صلح و آزادی، پاک محرابِ نمازِ نهر در چشمش بود ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سیّد محمّدرضـا لاهیجی ساکوتی. هند. دهلینو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ تقدیم به روحِ آسمانی استاد محمود فرشچیان يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۱۴:۳۹
بندهٔ خیلِ خیالِ خوبرویِ عشقدوستخدمتش خواری نباشد نزدِ خویِ عشقدوست تا خُمارِ پیر، خُلقش را بگیرد زیرِ دست خونِ خود خوشتر بریزد در سبویِ عشقدوست خَلق اگر خرجش کند ختمِ خطا دلخواهِ غم خاطرش خُسران نبیند گر بهسویِ عشقدوست خشک و تر آرد خصوصی، خاک و خاکستر شود نسخهٔ خوانا بخواهد! _ پیشگویِ عشقدوست مختصر گوید: خرابِ خیمهٔ خورشید باش خط بزن خواهش بهغیر از خُلدِ کویِ عشقدوست خصمِ مادرزادِ خشمت شو، خرامانِ خرد خادمِ خُردِ خداوند، آبرویِ عشقدوست بر خلافِ خُلفِ وعده، رستگار و راستگو بی تخلّف، اختصاصے _ آرزویِ عشقدوست! خاص، خیلی خندهرو، خرسند، خاطرجمع، بعد… شانه کن خِرمن به خِرمن خوابِ مویِ عشق! دوست! ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سیدمحمدرضا لاهیجے ساڪوتے. هند. دهلےنو ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۱۷:۵۵
با وجودِ آن که: من، با دلت سخن دارمدر کمالِ بیتابی، از سکوت، سرشارم چون سکوتِ پیوسته، مظهرِ رضایت نیست مثلِ ابرِ سرگشته، پُربهانه میبارم نبضِ من نمیگیری؛ حسّ من نمیخوانی میسراید از گریه، هر دو چشمِ بیمارم از غمِ دلِ زارم، ناله بیامان دارم روزها، پُر از، دردم؛ شب، هماره بیدارم میکنی تو خرج امّا، نابجا غرورت را حالِ دل نمیفهمی؛ از غرور بیزارم دل شده، سیاوش در، شعلهی تبِ آتش میتواند احساست، نَم دمد بر این نارم رستمی تو هستی و، دل شده، چو تهمینه در شبِ وفا بازآ، با دلت بشو، یارم جامِ سینهی زهرا، هر نفَس پُراز، بغضاست اندکی بکن رحمی، بر گُلِ دلِ زارم #زهرا_حکیمی_بافقی  يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۱۹:۳۴
درود خانم حکیمیپست پر باری خواهد شد فقط کاش تووی کادر یه عکس از حضرت شهریار قرار می دادید
 يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۲۱:۵۸
درود و عرض احترام استاد بانو حکیمی گرانقدرحرکتی مفید و ارزشمند است سلامت باشید و برقرار
يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۲۲:۰۱
ارزش سلامتیثروت به جهان خامه زند برگ و بری هشدار که حادث نشود دردِ سری گر ثروتِ دنیا به یکی کپه نهند در کپه ی دیگر ز دو چشمت گذری؟ با احترام: محمد گلی ایوری يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۴۰۴ ۲۲:۰۷
پایمپایم به جوانی رَهِ پرواز گرفت رُخسار و کمان از بر طنّاز گرفت چندی بگرفتم صله از صحّتِ جسم پیری که رسیدش سر ناساز گرفت گل سمن با گل سمنم دَم به تماشای چمن یا جامِ به کف دستِ به گیسوی سمن خوشتر ز بهشت است، چو دارد اثری از باده ی مستی و خوشی در دلِ من با احترام: محمد گلی ایوری  دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۰۰:۱۹
سلام و عرض ادب استاد بانو حکیمی گرانمهر درود بر شما و سپاس از این دعوت پرمهر قدردان زحماتتان برای برپایی این محفل شاعرانه هستم
دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۰۰:۲۱
در پرده عشق لوح زرّین داری از حسن چه گویمت که چندین داری بیلان دلم مدام در دفتر توست وقتی که در این سینه خبرچین داری دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۰۰:۲۳
گفت در خواب به دنبال چه می گردی، یار! یار چون خواهی از این فاصله خود را بردار بارها آمده ای تا دم این در به نیاز دوست دارم به سراپرده بیایی این بار سخن از خوبی و ایمان به زبان، آسان است دوست دارم که ببینم سخنت در رفتار ذات تو پاکتر از شبنم و زیباست چو گل جامه ی چرک خطا را ز تنت بیرون آر من خریدار عقیقم، نه شن و ماسه و خاک یوسفی خواهم از این برده فروش بازار زندگی آب زلال است وضو ساز از آن قدر این عمر بدان چون که ندارد تکرار خط پرگار هدایت و نجات است حسین(ع) هیچ بیرون مرو از دایره ی این پرگار دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۰۷:۰۷
به مهرت، جاری آهنگِ دل منشود، دنیای قلبم، با تو گلشن در اوجِ لحظههای شورِ احساس دلم میخواندت؛ ای مامِ میهن! زهرا حکیمی بافقی (الف_احساس)  دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۰۹:۴۰
درود بر بانو الهه ی احساسکار زیبایی است امیدوارم سلامت و تندرست باشید گل گلخانه ای من پیش تو خار بیابونم تو غرق نعمتی من روز و شب محتاج بارونم عزیز دردونه ای آفتاب ندیده صورت ماهت منم آفتاب نمی بینم شبی که ماهِ مهمونم تنت دائم بهاری غنچه ی لبهات ، پر خونه من آن خشکیده لبخندن از تب ظهر تابستونم ندیدی جور یخبندون که مهر باغبون داری من از ترس دی و آبان فراری از زمستونم تو شاهی روی تاج و تخت گلدون آشیون داری منم اون خار هر جایی رها از بند و زندونم دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۰۹:۴۲
درود بر شما بانو الهه ی احساسکار خیلی خوبیه در پناه خدا باشید گل گلخانه ای من پیش تو خار بیابونم تو غرق نعمتی من روز و شب محتاج بارونم عزیز دردونه ای آفتو ندیده صورت ماهت منم آفتو نمی بینم شبی که ماهِ مهمونم تنت دائم بهاری غنچه ی لبهات ، پر خونه من آن خشکیده لبخندن از تب ظهر تابستونم ندیدی جور یخبندون که مهر باغبون داری من از ترس دی و آبان فراری از زمستونم تو شاهی روی تاج و تخت گلدون آشیون داری منم اون خار هر جایی رها از بند و زندونم دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۰۹:۴۴
دوستان خاطر رنجیده مکدر نکنیدبه تسلای دلی دیده ی غم تر نکنید بعد مرگم به در آرید ز تن رخت عزا کینه با نیک و بد بخت مقدر نکنید عبرت از زندگی کوته پروانه کنید گله از شمع و شب و شاهد و ساغر نکنید تن ما سوخته از گرمی این شعله ولی لب ما کوته از آن بوسه ی آخر نکنید یاس" گر جان و تنش تفته شود باکی نیست پیله را با پر پرواز برابر نکنید دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۰۹:۴۵
گل است از لب بلبل ترانه می خواهدبرای رنج شکفتن بهانه می خواهد اگر که مرغ غزل خوان این سرا رفته دوباره فصل بهار آشیانه می خواهد دمی که موسم گل شد موافقان مددی که نو رسیده سخن، عاشقانه می خواهد اگر چه فرصت ما شد ز جور باد خزان ولی حیات گلستان جوانه می خواهد بیا که باد موافق به بادبان باشیم که این شکسته ز طوفان کرانه می خواهد .... اگر که آتش عشقت به آب دیده سپارم خنک نمی شود این دل مگر به خاک مزارم دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۰:۱۰
به نام او...ﺳﺮ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﺮﻭ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﻡ ﺗﻮ ﺷﺪﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﭘﯿﺮﯼ ﭘﺴﺮﻡ ﺗﻮ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺷﯿﺮ ﺑﺮﯾﺪﯼ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻦ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺟﮕﺮﻡ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻧﺮﺍﻧﺪﻡ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻫﻮﺳﯽ ﻫﻮﺱ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﻡ ﭘﺪﺭﺕ ﮔﻮﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺭ ﻭ ﺳﯿﻢ ﻓﺮﻭﺧﺖ ﭘﺪﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﭘﺪﺭﻡ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﻭ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﻫﻨﺮ ﻋﺠﺒﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺮﺯﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ ﻭ ﺯﺭﻡ ﺳﯿﺰﺩﻩ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺳﯿﺰﺩﻫﻢ ﮐﺰ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﺩﺭﺵ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﻨﻢ ﻋﻬﺪ ﻗﺪﯾﻢ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪﯼ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯽﮔﺬﺭﻡ استاد شهریار دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۰:۲۶
🌺🌹💐 🌺🌹 💐 ...یک جعبه لبخند... هفت روز هفته را هشیار باش هر شبستانش به یاد یار باش شنبه اش را با شعف آغاز کن رو به شادیزارها پرواز کن شاد با یکشنبه اش آرام باش سرخوش از آیینه و ایهام باش در دوشنبه دوستی را جان بده کافران عشق را ایمان بده با سه شنبه های ساقی سر برو از خودت تا مطلع باور برو چارشنبه چاره ساز سوز باش مثل خورشید عدالت ، روز باش پنج شنبه (پنج ره)را باز کن کوک خوش رقصیدنش را ساز کن جمعه با یک جعبه لبخند نبات باز هم آغوش بگشا بر حیات علی نظری سرمازه 🌺🌹💐 🌺🌷 💐 دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۰:۳۴
یا سیدالشهدا علیه السلامتسبیح هـلاڪ و مستِ او چــرخزنان در حالِ سمــاعِ شَستِ او چــرخزنان بر نیــزه ڪہ رفت آیتُ الْعُظمےٰ عشق چرخید جهان بہ دستِ او چــرخزنان ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ چشمانِ گلاب خورده از دستِ حسین تــــا روزِ ازل مے زده و مستِ حسین در شهـــرِ مقـــدّسِ محبّت باشـــد ممنونِ خــدا، غــلامِ دربستِ حسین ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سیدمحمدرضا لاهیجے ساڪوتے. هند. دهلےنو ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۱:۳۸
بنام خداسلام بر شما بداهه ای تقدیمتان ۱ ابرها اگر جمع می شوند کم خواهند شد؟ پس چرا در قلب من برای تو باران تمام نمی شود!؟ ۲ خاطرم جمع مثل تکه تکه های ابر بود با برقی در چشمانم که همیشه از عشق تو بود باران حتمی بود صدایی عظیم به وسعتِ آسمان هیچ وقت اتفافی نیست.. ۳ قبل باران بودی بعدِ باران بودی بِهنگامِ باران بودی بگو: تو در آسمان بودی!؟  دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۲:۲۷
درودتان سروربانوی گرانقدر ادیب ارزشمند! گردهمایی پراحساس و نیکوییست، مُزین به کلکهای زرین ادیبان ناب... تا باد چنین باد.... امید که از قلم ارزنده ی همه ی بزرگواران بهره مند باشیم، نیز سپاس از جناب فکری بزرگمهر، که در سفر و حضر، و شادیها و اندوهها، هماره وجود یشمینشان زینت بخش است. بنده از سپید سروده های کمترینی که اوقات فراغت تابستان را به انها اختصاص داده ام به یادگار میگذارم، بداهه است، به شرط بقا در سایت هم بارگذاری خواهم نمود. امید که مقبول طبع حضرات واقع گردد. پیشاپیش، روز شعر و ادب پارسی را ، به پارسی سرایان باشکوه جهان و ادیبان گرانقدر آذری مان _بزرگواران سرسبز ایران_ تبریک عرض میکنم،یاد و نام شعرای کهن و نوین پارسی جاودان باد.. با زیباترین و بهترین ارزوها برای زبان مادریم و مهر «ملودی» شور رهایی در پرم دارم در ملودی ِنازکیِ ارواح، مرا ببوس! ای خواب جاویدان! لبهای تو تاکستانهای بورگوندی والاست طعم عمیق دهانت را به جهان ببخش! ای آبشارهای جوشان انگور، بر زخم شانه هایمـ،، گرمست، گرم است دستهایت... ، تو شکاف دامن پولک فشان زهدی دشتهای لاوندر آرمیده در تنپوش آسمانی شفافم، گره گره، ای _عطر دستگرد شیشه های جواهرنشان_!،،، تو را خواسته ام، تو کاج ریشه در افلاکی، چون شورش آبهای اریب فیروزه بر سرخی مرجانهای دلم . . . من قرنهاست پرنده ی مُهاجرم، وحشیِ بنگلی از روبانهای شیدایی.. غرق تو خواهم ماند، مهربان . . . چون یاد امپراطوران در شِکرخنده ی هر شنبه ی بابکا.. 27مردادماه 1404 💝  دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۳:۵۵
درودها استاد گرانقدر بانو حکیمی عزیزبسیار هم عالی وماندگار خیلی به این دورهمی های ادبی علاقه دارم امید است شاعران گرانقدر و زیبا قلم صفحه بهاری دورهمی رو با اشعار قشنگ و رنگارنگشون گلباران نمایند که رد قلم می ماند وبس مانا بهروز شادکام و سعادتمند باشین روزگاران درپناه مهربانترین مهربانان :: : 2: : 🦋💞🌺💞🌺💞🌺🦋 💞🌺💞🌺💞🌺🦋 🦋🌺💞🌺🦋 🦋💞🦋 🦋 💞 :  دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۴:۵۶
سلام و عرض ادب استاد بانو حکیمی گرانقدرم سپاس از این دعوت پرمهرتانسایه تون مستدام به جانم بیفت وسوسه ام کن دیوانه ام کن کلافه ام کن خسته ام کن آواره ام کن... اصلا بگذار راحتت کنم دیوانه من از دوست داشتنت نمی ترسم... دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۵:۰۶
سلام ها آخرِ روز که با تو بیرون رفتیم شب که بر می گشتیم از تو سوال کردم خورشید و ماه دو نفر است یا یکی تو با لبخندی جوابم را دادی دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۵:۴۳
همیشهقبل از افتاب طلوع می کنند چشمانت ومن از صدای قلب ات که تندتر شده می فهمم .. سرم را از روی سینه ات بر دارم به پنجره به افتاب بگویم بی دریغ تر از شیشه ها قلب توست مهربانی کرده
دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۸:۰۴
💐🌺🌹🌷💐 🌺 دائم به ره صلح و صوابیم چه خوب ! خوشمزه چنان طعم کتابیم چه خوب ! هستیم ، اگر از \" ماری جوانا \"بیزار معتاد به هر چه شعر نابیم چه خوب ! 🌺💐🌹 💐🌺 💦 دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۱۸:۵۰
در گروهِ عاشقی، نامِ تو را، اد کردهامهر کسی، غیر از تو را، از راسِ آن، رد کردهام پرتپش، رویت، تمرکز کرده قلبِ عاشقم گو که جز تو، با دگر، اعضای دل، بد کردهام اسمِ تو، سرفصلِ واژه واژهی شعر دل است مطلعِ شعرِ گروه این نااامِ پُر مَد کردهام با تو اعضای گروهم، میشود، کامل فقط با رباتِ دل، ورودِ غیرِ تو، سد کردهام تو، توانِ دل شدی، در جذرِ قلبِ عاشقم در ریاضیِ دلم، مهرت، مشدّد کردهام جزر و مدّ شورِ دریای عطش، پیوسته تو سوی خود، همواره دریای تو را، مد کردهام اوج میگیرد، مدام امواجِ دل، با یادِ تو مهرِ تو، جاری به سینه، بیش، از حد کردهام با تو خوبِ خوب، میگردد، تمامِ حسّ جان بودنت، در سینهام را، عشقِ سرمد کردهام زهرا حکیمی بافقی (الف_احساس) دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۲۰:۲۹
سکوت خدا ... به شُکرِ نعمتِ یزدان، و آخرین خبرم به زیر بار دیونم، خَمیده شد کمرم چنان که خوش به «گلستان ِ» آن چکامه سرا «مُمدِّ» جان نتوانم که منّت اش بِبرم به مویِ سر نَگرم، لشکری پیاده نظام برای زینت و حامی، نهاده شد به سَرم به مِهر و ماه و کواکب، اراده قصرِ سَما به خاک و قطره ی آبی فکنده در شررم به پیچ ِ خطّ ِ اصابع که مُهرِ اول تُست وجودِ حق به اشارت، نشانه شد ثمرم عطا؛ چگونه دَگر در سخن، شماره کنم که در میانِ شمارش، بُریده شد جَگرم اگر سکوتِ خدا را بَصَر نهاده شود یقین به بانگِ عطایا به راهِ مُعتبرم دلا؛ به مرغِ غزل خوان، عنایتی بِنَما که می رسد به نهایت؛ اَزین هُما، سَفرم به سِحرِ واژه بسازم چمن، که حور و پری رَوَد ز یادِ خلایق، بُراقِ دل بخرم اگر که در پیِ رندی، غبارِ دل فکنم بسانِ منظرِ عرفان، جمالِ وی نگرم * ترانه ای بِسرایم که اهلِ دل بنهند نشانِ برزخِ آخر، ارَم عطا به کرم به انتظارِ ندایی سری به دل بزنم که آیدم به لطافت، غزل شود هنرم با احترام: محمد گلی ایوری  دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ ۲۰:۴۸
قسم به صبح سپیده ی امیدبه دلشوره ی شب فراموشی به لحظه های غربت و دلتنگی و سکوتی به وقت خاموشی قسم به صدای خوش باران به نسیم کوچه ی یکرنگی به زمزمه ی زلال آیینه قسم به اشک چشم دلی سنگی قسم به شروع فصل پروانه به شمع شب زده ی خاموش به امید دیدن فصل عشق که عطر تو کرده مرا مدهوش قسم به معبد دو چشمانت به طاق ابروی تو در مهتاب قسم به تاج سرت ای عشق شبیه شوکت فرشته ای در خواب قسم به جهنم پر از سردی به شامگاه برزخ تنهایی به قیامت قامت چون سروت به بهشتی که تو در آنجایی به دلهره ای که می کشد مرا آخر به غبار نشسته در سینه به هر نفسی که میکشی در من هنوز تو را می نگرد آیینه قسم به جوش و خروش دریاها به کرانه های ساحل مرجانی به موج پریشان شده در توفان قسم به هر آنچه که می دانی آنچه که میدانی و نمی گویی بگو که صبر و قرار می آید برای من منتظر دلگیر بگو که دوباره بهار می آید به نفس نفس زدنم در خاک قسم به آیه های رستاخیز به لحظه ای که قیامتی برپاست بیا و بگو که تو هم برخیز برای دیدن تو بی تابم نمیروی ز خاطر من دیگر تو قاصد آمدن بارانی که دارد آسمان تو را باور ببار به کویر خشک بی فردا که تشنه ی طراوت باران است ببار و گلوی مرا تر کن که روح چشمه ی من بی جان است بیا به وقت دوباره روییدن بیا بگو که هنوز نفس دارم بیا بخوان ترانه ی آزادی که شوق رهایی از قفس دارم ... مهدی بدری(دلسوز)  سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۴ ۲۳:۳۶
درودها استاد بانو حکیمی گرانقدر بسیار عالیست سایه تان مستدام چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۴ ۱۲:۳۹
دیروزپشتِ شيشهبی من نشسته بودی چشاتو بسته بودی انگاری خسته بودی صدتاسلام رسوندم یکی جواب نیومد یک آسمون ستاره حتی مهتاب نیومد دیروز بگو چه ها شُد یک تبسم ندیدم قلبم چه واژگون شد تا قعرِ دل دویدم بارون چشاتو می شُست اَمون بریده بود ابر اِنگار نمی خواستی و نشسته بودی از جَبر دلت پر بود از گِلِه ای سنگِ صبور من ندیدی هیچ کِسی رو ندیدی عُبورِ من مِیونِ هر سکوتت هزار... بار دویدم نخواستی باشم اما من تو هَوات پریدم پریدم تا بدونم زخمِ دلت از چیه پریدم تا بدونم چراغِ دلت کِیه باز کُن ببین چشاتو اینجا منم نشستم یه روزگاری داشتم حالا منم شکستم ای یار غارِ شيشه تو هم یکی چو منی بنواز از ته دل تو هَم چو من نِی زَنی بنواز تا بنالیم ازدست جورِ گردون نگو که عاقلی تو نیستی چو مَنه مجنون بنواز تا بخونیم بَر ما فلک چه ها کرد بنواز تا مَرهمی باشدبراین تب سرد بنواز ای دلِ من طوفان بهپا کن امشب تو اون قلب غمگینت باز منو جا کُن امشب 🍀مریم عادلی چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۴ ۱۶:۱۴
باغِ בلم تشنـہ بربارشِ مهرت نشست تاکـہ تو جان آمـבے سیرنموـבے ومَست🌸 باز معطّر شـבم بوے تو شُـב پیرهن کهنـہ ے ناباـ؋ـتین پیرهنم شُـב زِ تَن🌸 سبز کـہ شـבجانِ בل سُرخ بِشـב ماهِ رو از پسِ این ماجرا من بـہ شعـ؋ کام جو🌸 بامِ لبم بُلبُلے طالِعِ بر ؋ـال من بومِ בلم کـ؋ـترے خوش خبرازحال من🌸 حالِ من و آرزو رقص مَلک با ؋ـَلَک جانِ پریشانِ من باـבه بـہ برَ کَم کَمَک🌸 روضـہ ے رضوان شُـבست شبکـבه تا آسمان شمسِ جلالت شِکُـ؋ـت زشتِ عیانم نهان🌸 این من פּ این سَرخوشے طبلـہ بزن مے پَرَست جامِ بقا نوشِ جان هرکـہ ـבراین محورست🌸 بارشِ بارانِ בے خوابِ تَرَم را شکست باز پریشانِ ناکام تر از هر چـہ هست 🌸 گو بـہ ـבلم تا بـہ کِے صرـ؋ کنم انتظار؟ کاش چو گُل رخ کنے یک نظرے ـ בربهار شاعر: مریم عاـבلے .--ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ-- .--ღஐƸ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒஐღ--. چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۴ ۱۶:۱۶
اون شعرم رو خیلی دوست دارم با اجازه استادان گرامی و استاد حکیمی گل باز قرار دادم تو این صفحه ناب
چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۴ ۱۸:۱۴
سلام عرض ادب مجدداین سه تا شعر ناقابلم در صف انتشار سایت است خواستم قبل از انتشار در صفحه مبارک شما استاد گرامی متبرک بشه تقدیم نگاه مهربانتان
چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۴ ۱۸:۱۵
گفت: شعرهایت چرا غمگین است فقط،، آرام، به \"چشم هایش\" خیره شدم چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۴ ۱۸:۱۸
قطار، رفتنت را وقتی که جار زد.. ساعت دیواری خانه یک قدم راه نرفت پنجره به کسی سلام نمی دهد حتّی شنیدم رودخانه شهر به کوهستان بازگشته.. ببین دوری ات با ما چه کرد چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۴ ۱۸:۲۱
دستش را که می گرفتم بادبانی می شد به سوی ابر.. اما نیمه راه باد پلّه هایش را برد و من هنوز پشت چراغ قرمز داد می زنم: «آهای.....! آنطرف باران می بارد» چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۴ ۱۸:۲۳
چراغِ چشـــم را وا ڪن ببین نقــــشِ زوالم رادمِدستےترین خوابِ شبیــــــہِ ارتحـــــالم را برو حتّےٰ بمیـــــرم از صمیـــــــمِ قلب آزادے ببـــــر لذّت فقیـــــہِ غم، ملولم تو ملالم را _ تماشاچے اگر باشے شهادت مےدهـــــــــد دنیا ســـزاوارِ مُڪافاتے، طبیعت خود مثــــالم را _ قسم بر ماهِ شببو یـا، قسم بر نرگسِ خورشید سراغت مےفرستـــد تا بدانے شــــرحِ حالم را مرا آینــده مےفهمے ڪہ فرصت نیست برگردے خبـــــر دارم نمےخواهے دلِ ســــاده، زلالم را ســــــراغِ عشق اگر رفتے دگرباره مبــــادا بد زمینگیــرش ڪنے، شوخے بگیـــرے احتمالم را ڪمافےالسّابق ابراهیمِ جانم بتشڪن هستو نسوزد آتـــــشِ نمرود ققنوسِ خیـــــالم را همیشہ بابِ دندانِ تَعقُّل میوهٔ صبــــــرست بهشتــــــــم بارالهےٰ خونِ گرمِ سیبِ ڪالم را نده دستِ مفاتیــــحُالْجنونِ دختـــــرِ ترسا مسیحے ڪے شناسد ســــروِ سبزِ اعتـــدالم را ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سیدمحمدرضا لاهیجے ساڪوتے. هند. دهلےنو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  چهارشنبه ۲۹ مرداد ۱۴۰۴ ۲۰:۵۶
سلام و درودای بابا دورهمی بدون چای و شیرینی  یک کاریکلماتور فی المجلس شاید بد نباشد شعر، زبان قلب است که گاهی از دهان انسان هم جلو میزند.
پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۴ ۰۱:۲۴
خطای دیدم بوداگر دیدی که گفتم بر هم خورده مرز مهرم تو را تا مرز رویا میخواهم هنوز شام تا شام بر بلندای بام بخت ببین بستر سرد از نبودت را و با سوسوی ستارگان محبّت بلرزان دلت را به حال دلم و بام تا بام از اوج قلّهی سپید مهر نگاه کن خورشید گرم احساسم را شک نکن که جغرافیای تن تبدارم همواره نقشهی راه هموار به تو را با مهر نهان خواهان است ردّ عشوههایت غوغا میکند مدام در گذرگاه عاطفهام درگذر از اشتباهمو برگرد کنار دلم زهرا حکیمیبافقی (الف-احساس)
پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۴ ۰۶:۴۲
...نقد ِناقص...شهریارا ! شعر حالش خوب نیست شور زاران دو بالش خوب نیست شادی اش را در غمش خوابانده است لا للائی های لالش خوب نیست نبض احساسش زمینی تر شده بغض کالش را تناور کرده اند طبع ترکیبش شَلَم شورابگی حال فالش را مکدر کرده اند روزگارش مملو از پروانگی موجی از بیراهه را طی می کند با هوایی انگ آمیزی شده آه های سینه را قی می کند ریشه در آبادیش مسموم شد آسمانش تشنه ی نم گشته است در مسیری رو به چرخآب حیات ابر باران دیده اش کم گشته است از خلیجستان جانش تا خزر غازهایش مرغ مصنوعی شدند شال شادیزارهای شانه اش جملگی اجناس مرجوعی شدند اُردکش از تشنگی جان داده است دانه ای در دام اندامش نبود در بهشتی که بعیدش کرده اند نامه اش را خوانده ام نامش نبود طعممان را با امل تر می کنیم طبعمان را با غزل سر می کنیم «آمدی جانم به قربان ِ ...» تو را مثل جان ِ خویش از بَر می کنیم جز به راه حق نمی کردی خطر اصل را وصلی به عدلش بیشتر نوشداروی تو را نوشیده ایم «بی حبیب خود نمی کردی سفر» مثل نی سرمست از نالیدنی از خطایی خدعه گر خالی شدی می شناسی حضرت حق را به حق با حسین بن علی عالی شدی سِرِّ سوزی در درونت شعله شد کمکمک آتش به جان عشق زد نی لبک ها بر لبت نالیده اند بس نمک بر زخمدان عشق زد رخ به رخ با آبرو باریده ای غرق گشتی در دل رویا چرا !؟ بی حبیب بی دلت بار سفر... بسته داری می روی تنها چرا !؟ با نسیمی پاک خس خس تا کجا؟ عشقتان را نقد ِ ناقص تا کجا؟ بی خیال از بال پرواز و خیال شعر را شرمنده ی حس تا کجا؟ جزء م و بر کُل توکّل می کنم با دو شعر نابتان گُل می کنم لوح لوت آلود دل را با دَمت سبز تر از شهر آمل می کنم صاف و صادق با شقایق تا خدا بخش بر سیب کبودم می شوم باز هم مانند فردایی قشنگ بهتر از هر آنچه بودم می شوم علی نظری سرمازه پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۴ ۱۵:۰۴
میخواست بی کم و کاستکلیشه، قبضِروح لبخندش، تنگِ ماهیقرمز دهانش، ماه پرندهٔ حنجرهاش بی پرده همپنجرهٔ حافظ باشد! جنگ آغاز قوزِ خاکریزِ دوشادوشش دفاع حوالیِ میدانِ مین خمیازهٔ خمپاره جمجمهاش _ نقّاشی قلبِ قمقمه شکست _ جز پلاکِ دریا برنگشت! انار به جدولِ مندلیف اضافه مادر دیگر برنداشت سهمِ انجیرش را از اِنجیل پشتِ پیشانیِ بلوط و زیتون غمقهوه کاشت! ما یعنی: همین کودکانِ پدر یک عکس چندین تمبر، نامه، پاکتنامه مرجعِ تقلیدِ خوابمان مادر شد گیسوانِ نخلها تقطیع خرما گریست! ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سیّد محمّدرضـا لاهیجی ساکوتی. هند. دهلینو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ قالب: فرانوشت پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۴ ۱۸:۳۲
دریغ از شهره یارانم خبر نیستدلِ تنگِ مرا جز چشمِ تر نیست رفیقان یک به یک رفتند و _ دیگر خیالِ پر زدن بی بال و پر نیست بداهه پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۴ ۲۲:۳۰
سلامی دوباره و عرض ارادت خالصانه خدمت اساتیدعزیزمروز شاعر بر شاعران و اساتید قلم مبارک باشد سایه پر مهرتان مستدام مانا باشید و سبز برای لبخند و تبسمی کوتاه😊 آنقدر ها هم روی وقار من حساب نکن به کسی نگاه کنی سگ می شوم حماقت یعنی : دل دل کردن وقت گفتن دوستت دارم!! 🌹🌹🌹🌹🌹 دوشنبه ۳ شهريور ۱۴۰۴ ۰۰:۵۶
می خوانمت که یاد تو کولاک می کند......... _ وقتی که شب چادر ستاره دارش را از گیسوان کهکشان ها بر می دارد ماه پلک بر هم می نهد خورشید کلید اسرار ازل را بر قفل شب می چرخاند تا ردای زرّینش را بر دوش زمین بکشد سپیده رخ در رخ کوه بگذارد و جهان یک نفس بایستد در حیرت زیبایی بیکران تو.. _ هر برگ هر قطره هر نفس سرشار از آوازی ست پنهان آوازی که از ژرفای هستی بر می آید و شکوه بی بدیل تو را زمزمه می کند.. _ جاری هستی بی منت بی حساب در چشمه ای که هرگز نشنیدم خشک شود هر مسافر گمشده ای را بی هیچ پرسشی در خود پناه می دهی اقیانوس مهربانی ات آنقدر عمق دارد که امواج خشمت همیشه به ساحل بخشش می رسند.. _ گاهی باید سکوت را به تماشا نشست نه برای دیدن نه برای شنیدن، برای ادراک راز بی پایانی که چشم نوازترین مناظر و ژرف ترین احساسات را آراسته است به تماشا نشست و دل را از هوای بودنت پر کرد گاه باید غبار عادت را از دیدگان زدود تا در هر ذرّه رقص کائنات را رصد کرد _ اینک... من و باران و گندمزار همه، شوق سماعی داریم بر حریر نور که با یادت آغاز شود و در اقلیم وصالت آرام گیرد. دوشنبه ۳ شهريور ۱۴۰۴ ۰۶:۴۳
✨❤️بیتاب میشوم وقتی مهرِ نگاهت بر دشت احساسم میتابد زهرا حکیمی بافقی کتاب گلهای سپید دشت احساس ✨❤️ دوشنبه ۳ شهريور ۱۴۰۴ ۰۶:۴۴
*´¨¯¨*•~-.¸,.-~*´¨¯¨*•~-.¸,.-~*چترِ دستانت را سایهسارم کن تا احساسم رها گردد از دستِ باران دلتنگی زهرا حکیمی بافقی کتاب گلهای سپید دشت احساس *´¨¯¨*•~-.¸,.-~*´¨¯¨*•~-.¸,.-~* دوشنبه ۳ شهريور ۱۴۰۴ ۰۶:۴۷
*´¨¯¨*•~-.¸,.-~*´¨¯¨*•~-.¸,.-~*اگر دستم به دامانت برسد از عشقی لبریزت خواهم کرد که همواره به احساسم دست داده است زهرا حکیمی بافقی کتاب گلهای سپید دشت احساس *´¨¯¨*•~-.¸,.-~*´¨¯¨*•~-.¸,.-~* دوشنبه ۳ شهريور ۱۴۰۴ ۰۶:۴۷
*´¨¯¨*•~-.¸,.-~*´¨¯¨*•~-.¸,.-~*دست از عشقت نخواهم کشید حتّی اگر به پای حسّ نابِ محبّت جانم از دست برود زهرا حکیمی بافقی کتاب گلهای سپید دشت احساس *´¨¯¨*•~-.¸,.-~*´¨¯¨*•~-.¸,.-~* دوشنبه ۳ شهريور ۱۴۰۴ ۲۲:۴۷
مَردم نکند آخرِ دنیا شده استخورشید کمرشکسته پیدا شده است چاهی که به چشمِ من کبوتر میریخت با جیغِ کلاغِ غصّه دریا شده است ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ سیّدمحمّدرضالاهیجی ساکوتی. هند. دهلینو ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ پ ن: فکر میکنم مَفصلِ برخی حرفها آنقدر با بعضی دردها بی فاصله و همگاهست که اشتباه نیست اگر آنها را مُفصَّل، و چیزی قریب به: بدونِ پایان و بی دور برگردان ممنوع، بدانیم! فکر میکنم کروکیِ گونهای از دردها دایره خورده که لابهلایِ چرخدندهها، چربیِ خونش دچارِ یایِ نکره است! مرغِ عشقی میگفت: بدونِ اینکه قفس جایش را با قبضروح عوض کند، وقتی نسیان نامش را به فشارخون قرض داد، معشوقم مُرد! سه شنبه ۴ شهريور ۱۴۰۴ ۲۰:۳۸
زیبایی ات هوش از سرِ خوبانِ عالم بردای آنکه با یادت سحر از خواب می خیزم جایی بده در گرمِ آغوشِ حواسِ خود یک برج نا ایمن شدم، شاید فرو ریزم من بد، به کیفر خواستت گر اعتراضی نیست با آن وکیلِ عفوِ درگاهت چه خواهی کرد باشد، به زندانِ غمت حبسم بکن شکراً دلداده ای را عشقِ دلبر دادگاهی کرد رسوایی ام در خیلِ این خلقِ ملامتگر چون کوهی از ارز و طلا و سکّه می ارزد وقتی دلم در شوقزارِ لطفِ معبودم مانندِ یک گنجشگکی در سینه می لرزد با من چه کردی این چنین دریای آشوبم در جامِ جانم زهر ریزی، چون عسل نوشم در زیرِ لب گویند مردم، این چرا گیج است! گویا نمی دانند از مهرِ تو مدهوشم با تقدیم احترام
 چهارشنبه ۵ شهريور ۱۴۰۴ ۲۱:۱۸
🌹🌹🌹
جمعه ۷ شهريور ۱۴۰۴ ۱۲:۵۲
صائب عزیز در قرن ۱۰/۱۱ به زیبایی تمام اینگونه سرودهصائب دو چیز میشکند قدرِ شعر را تحسینِ ناشناس و سکوتِ سخنشناس به گمانم این شاعر برجسته اگر در قیدِ حیات بود با شرایطی که به احدیالناسی با مؤدبترین و گُلپسندترین کلام نمیشود حتّی گفت: بالایِ چشمت ابروست، اکنون از حرفش بر میگشت و چنین میسرود نقد را گفتم دهانِ مُشفقت بربند گفت: چشم امرت را اطاعت میکنم آسوده باش! سیدمحمدرضالاهیجی  دوشنبه ۲۴ شهريور ۱۴۰۴ ۲۱:۰۸
درود بر شما ، زیباست و قابل تحسین!
 پنجشنبه ۲۷ شهريور ۱۴۰۴ ۱۶:۲۷
درود بر شما سرکار خانم بافقیشاعر گرانقدر با توجه به اینکه زبان اولم پارسی نیست و سه زبانه هستم ولی شک ندارم که زبان پارسی زبان شعر و شعور است امیدوارم همیشه باشید و بنده بیاموزم
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.
|
نقد و آموزشنظراتمشاعرهکاربران اشتراک دار
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
|
|||||||||||||||
ارسال پیام خصوصی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
مسعود مدهوش( یامور)
مجتبی رحیمی
کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
حکیمِ سخن در زبانآفرین»
درود و عرض ادب دوستان محفل ادبی شعر ناب
مطابق با شرحی که در پست جاری آمده است، دعوتید به نوشگاه شعر